بررسی نقش معماری داخلی ، موسیقی وفضای سبز بر فضاهای درمانی با رویکرد معماری شفا بخش

فضاهای درمانی از بدو حیات بشر، به عنوان یکی از اصلی ترین احتیاجات در امور بهداشت و درمان جامعه بوده اندو معماری شفابخش،معماری انسانگرایانه،برای ایجاد رفاه در فضاهای درمانی است،رفاهی که باعث کم شدن طول درمان می شود و هدف آن تسریع بهبود بهداشت و سلامت ذهن،بدن،روح و روان از طریق معماری است.ضرورت توجه به معماری داخلی در فضاهای درمانی از حساسیت خاصی بر خوردار است.چند مورد از شاخصه های طراحی داخلی فضاهای درمانی عبارتند از: ایجاد تعامل بین بیمار و عناصر طراحی منظر،ایجاد چشم انداز سبز،ایجاد حس تعلق نسبت به فضا،درک فضا از نیازهای بیمار،وجود فضاهایی برای تعامل بیماران،امکان کم کردن آلودگی صوتی در فضاواستفاده از رنگ.دانشمندان،معماران و طراحان معتقدند استفاده از رنگ می تواند به عنوان فاکتوری مهم در طراحی فضا های داخلی نقش ویژه ای در سلامت روانی افراد و بهبود رفتارهای اجتماعی داشته باشد.از طرفی،در فرهنگ ایران ، موسیقی، آهنگ افلاک آسمانی و وحدت عالم است. هر نغمه ای که بشر کشف میکند و آن را به نوا می آورد، انعکاسی از طنین نغمه های کرات و کواکب و در نهایت بانگ پرتوی از وحدت عالم و نظام یکپارچه ای است که جلوه و پرتو امر یزدانی است. از این رو قدما با توجه به چنین هارمونی و پیوستگی میان افلاک، ایام و مزاج ها و ارتعاشات موسیقی، آن را واسطه ی شفا و درمان می دانند. هم از این رو با توجه به ماهیت وجودی و نقش مراکز بالینی در حفظ سلامت جوامع،شناخت و بکارگیری اصول معماری داخلی و موسیقی،به منظور بهبود عملکرد درمانی امری بسیار مهم است.در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از موسیقی و همچنین عناصر تاثیرگذار در معماری داخلی مانند رنگ و تاثیرات آنها بر محیط، با تکیه بر کاهش استرس، در روند بهبود بیماران و افزایش بازدهی فضاهای درمانی تاثیرگذار باشیم.

Keywords:

چشم انداز سبز , رنگ , مراکز درمانی , معماری داخلی , معماری شفابخش , موسیقی