مجید حاجی پور - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی

دو کشور ایران و آمریکا از جمله جوامعی هستند که داعیه توجه زیاد نسبت به انسان و رشد پرورش آن را دارند. هر دو این کشور ها نسبت به حقوق انسانی خود را مسئول دانسته در صدد ایجاد مدارسی هستند که به بهترین صورت انسانیت بالقوه هر فرد را به فعلیت برساند. اما با اینوجود این دو کشور رویکرد های کاملاً متضادی در سیستم های آموزشی خود به کار گرفته اند. رویکرد هایی که به هیچ وجه با یکدیگر پیوندو تناسبی ندارند. بر این اساس جایگاه دانش آموز در این دو کشور و حق و حقوقی که برای آنها در نظر گرفته می شود کاملاً متفاوت است. ایران و آمریکا کشور های هستند که معتقدند محوریت آموزشی خود را به دانش آموز اختصاص داده اند، مفهومی که گاه از آن تحت عنواندموکراسی یاد می شود. اما دلیل این ادعای مشابه و رویکردهای کاملا متفاوت در چیست؟در این مقاله دو رویکرد انسان سالارانه متضاد کشور های ایران و آمریکا مورد بررسی قرار می گیرد. و سعی بر آن شده است که نشان داده شود مفهوم پیچیده انسان و رشد آن از چه دیدگاه های متفاوتی برخوردار است . در نهایت نشان داده شد که در مدارس کشور های ایران و آمریکا اگر چه به شأن و مقام انسانی اهمیت داه می شود اما از آنجا که خاستگاههای فکری و اعتقادی نسبت به حقوق انسان کاملاً متفاوت است بنابر این به راحتی نمی توان به یک دیدگاه جهانی و یکپارچه در مورد تعالی انسان دست یافت.