رویکرد معنا شناختی عناصر و فضاهای شکل دهنده ی باغ ایرانی

این مقاله بر آن است که به بررسی جلوه های هم افزایی عناصر باغ وبازشناسی برخی رموز پوشیده در «کلیت باغ ایرانی» بپردازد. از آنجایی که برای تحلیل باغ ایرانی به منظور دستیابی به نقش عناصر نیازمند شناختی فراگیر از نحوه تاثیر گذاری آن ها برشکل گیری باغ می باشد. باغ ایرانی جوشیده از ارزش های فرهنگی محیطی است تا در محیط های مختلف،مقیاس ها و اشکال گوناگون، پاسخ گوی نیازهای مادی و معنوی انسانی در برقراری ارتباط با طبیعت باشد. حال مسئله اینست که رمز و راز ماندگاری الگوی باغ سازی ایرانی چیست و چگونه توانسته است در اقلیم ها و محیط های متنوع، سازگارو کاربردی شود؟ مطالعات موجود نشان می دهد که معماران و سازندگان باغ های ایرانی، به باورهاو اعتقادات دینی، زبان اشاره و رمز، به ویژه دانش ضمنی محیطی موجود تکیه کرده و عناصر طبیعی مورد نیاز را با درنظر داشتن ویژگی های مشترک آن ها به طور هماهنگ به کار بسته اند. نتیجه نهایی این همگرایی، کلیت پر راز و رمزی است که ضمن لحاظ بسیاری از واقعیت های زندگی و معیشت به زیبایی موجب تجلی لایه های عمیق طبیعت گرایی در ایران و بسیاری از مناطق جهان است. اصول و شاخص های برآمده از مجموعه عوامل ذکر شده همواره در طول تاریخ باغ سازی ایران در حال تداوم بوده و یا وجود تفاوت در صورت های مادی، اصول و شاخص های اصلی آن همواره حفظ شده و در آینده می تواند توسط معماران مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

باغ ایرانی , عناصرباع ایرانی , معنا شناختی , نماد گرایی , فضا