سطح بندی توسعه منطقه ای و تحلیل توسعه یافتگی شهرستان های استان آذربایجان غربی

برنامه ریزی منطقه ای با هدف توسعه و کاهش نابرابری های منطقه ای از موضوعات مهم در کشورهای جهان سوم و کمتر توسعه یافته از جمله ایران می باشد و شناخت وضعیت موجود مناطق از لحاظ شاخص های توسعه و مقایسه آن ها با یکدیگر اولین مرحله در برنامه ریزی های منطقه ای و ایجاد تعادل بین مناطق به شمار می رود. هدف پژوهش حاضر، تعیین درجه توسعه یافتگی و سطح بندی شهرستان های استان آذربایجان غربی از نظر شاخص های توسعه می باشد. در این راستا و باعنایت به این که پژوهش از منظر ماهیت روش شناسی تحقیق، توصیفی-تحلیلی می باشد، ابتدا با استفاده از شاخص های منتخب در بخش های مختلف کلی، اقتصادی، تولیدی و توسعه صنعتی، اجتماعی، زیربنایی و نیز مجموع شاخص ها وبا بهره گیری تکنیک تاکسونومی عددی، درجه برخورداری و رتبه شهرستان های استان تعیین گردیده و در گام بعدی به کمک تحلیل خوشه ای در نرم افزار SPSS در گروه های همگن، سطح بندی شده اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که شهرستان ارومیه و چالدران با کمترین و بیشترین درجه محرومیت 0/4714 و 0/9617 به ترتیب به عنوان توسعه یافته ترین و محروم ترین شهرستان های استان می باشند. سطح بندی شهرستان ها نیز حاکی از وجود 3 گروه همگن شهرستان ها با شرایط مشابه هم می باشد که ارومیه به عنوان مرکز استان به تنهایی در سطح اول توسعه قرار گرفته و سایر شهرستان ها نیز به تعداد یکسان در سطح دوم و سوم توسعه یافتگی(8شهرستان در هر سطح)جای گرفته اند.

Keywords:

برنامه ریزی منطقه ای , نابرابری , توسعه , سطح بندی , آذربایجان غربی