ارزیابی میزان آسیب پذیری ساختمان های اداری ازمنظر مدیریت بحران شهری(مطالعه موردی: ساختمان های اداری شهر جوانرود)

کشور ایران به واسطه موقعیت جغرافیایی ، شرایط اقلیمی و وضعیت زمین شناختی از جمله کشورهای بلاخیز جهان محسوب می شود. همه ساله به واسطه وقوع سیل و سایر بلایا، خسارات و تلفات زیادی به کشور وارد می شود. از سوی دیگر کیفیت نامطلوب ساخت و ساز در مناطق خطرناک و وجود ساختارهای نامطلوب در افزایش اثرات زیانبار سوانح طبیعی تاثیرگذار می باشد. با توجه به اینکه یکی از بخش های مهمی که در معرض خسارات و تلفات قرار دارد، ساختمان های شهری و به تبع آن ساختمان های اداری می باشند، لازم است که از قبل به منظور پیش گیری و آمادگی در مقابل چنین حوادثی، شناختی از جنبه های گوناگون این واحدهای اداری داشته باشیم. این شناخت می تواند در کاهش تلفات و خسارات آتی تاثیر زیادی داشته باشد. با این علم به این موضوع، هدف اصلی از نگارش مقاله حاضر بررسی و تحلیل میزان آسیب پذیری ساختمان های اداری شهر جوانرود است که براساس تقسیم بندی خطر نسبی زلزله، در گروه شهرهای با خطرنسبتاً زیاد قرار دارد. در این راستا، 5 گروه شاخص در قالب های مختلف بکارگرفته شده و بر این مبنا ضرورت امر مدیریت بحران شهری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصله گویای آن است که از مجموع کل واحد های اداری شهر، 19/8 درصد در معرض آسیب پذیری زیاد،43/6 درصد درمعرض آسیب پذیری متوسط و 36/6 درصد ساختمان ها نیز در معرض آسیب پذیری کم قرار دارند. از این روتوجه برنامه ریزی و اجرای استراتژی های اصولی در راستای کاهش آسیب ها و خطرات احتمالی و افزایش سطح مدیریت صحیح و اصولی بحران و راهکارهایی در راستای کاهش و تعدیل آن ضرورتی اجتناب ناپذیر می باشد.

Keywords:

مدیریت بحران شهری , آسیب پذیری , ساختمان های ادارای , جوانرود