ابوالقاسم زارع - دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد
مهدیه صمدزاده - دانشگاه الزاهراء زنجان

از نظر لویی کان تمام مکان هایی که انسان برای تامین خواسته خود در فراگیری، از آنها استفاده میکند مدرسه نام دارد و این مکان ها، تنها برای یادگیری و آموختن عقاید و نظریات نمی باشند بلکه برای فهم و ادراک دلایل وجود هر چیز و مناسبتهای دو جانبه و روابط بین انسان واجتماع و طبیعت نیز مورد استفاده قرار می گیرند.پس این سوال که ایا رابطه ای بین طراحی فضاهای آموزشی با میزان یادگیری در این فضاها وجود دارد می تواند این فرضیه را به دنبال داشته باشد که ساخت مدرسه چندین دهه است که در کشورهای پیشرفته به عنوان یک سلول جدا از اجتماع به کلی کنارگذاشته شدهاست و همه کسانی که به طراحی فضاهای آموزشی می پردازند به مدرسه یا آموزشگاه به عنوان سازه ای درون جامعه و در پیوند به آن نگاه می کنند هدف این تحقیق تحلیلی بر نظریه های روانشناسی و رویکردهای ساختار شکن(خلاق) معماری ماننددکوراتیو ومنظر در برخورد با فضاهای مدارس در جهت تقویت نقش این فضاها در یادگیری و آموزش دانش آموزان می باشد .برای حصول به این منظور در ابتدا متون و ادبیات جهانی مرتبط با موضوع فضا های اموزشی در ارتقاء کیفیت آموزشی آن بررسی شده است .نتایج این پژوهش نشان میدهد که عمده رویکردها و گرایشات مطرح به اهمیت معیارهای کیفی از قبیل اشتراک محله ومدرسه، طراحی پایداروسلامتی اجتماعی مدرسه وجامعه در رابطه با هم می پردازدو فضای اصلی یک مدرسه رابه عنوان عنصر اصلی ارتباط دهنده کلاس ها و فضاهای آموزشی می داند که باید متنوع باشد تا دانش اموز با حضور در آن چهره کوچک شده و متناسبی از جامعه بیرونی را درک کند .در نتیجه گذران سال های تحصیل و بلوغ، با روند همگون با اجتماع، تجربه متناسبی ازجامعه بیرونی را درک کند

فضاهای خلاق، یادگیری جامعه گرا، محیط اموزشی، تعامل اجتماعی