بررسی چگونگی تاثیر تصادف و ناخوداگاه در خلق روش های معماری

نگاه ابزاری و تخصص گرایانه به حرفه ی معماری در سالیان اخیر باعث تقلیل مقام و هویت طراحی های دانشجویان گشته است. به دلیل تقلید بیش از حد و چشم بسته از فرم ها و بناهای موجود در روشطراحی معماری، شاهد بناهایی هستیم که منظر شهری-روستایی رامتداول کرده اند و به واسطه تقلید وعدم پیروی از روش های طراحی مرتبط ،منجر به براورده نشدن انتظارات از فن و معماری را به دنبال دارند. به همین دلیل در پی یافتن روش هایی در روند طراحی هستیم تا با بهره گیری از پارامترهایی به انکشافی جدید درخلق فرم و اثار معماری نائل شویم و برخی از این روش ها با کنترل و تصمیمگیری طراح با بهره گیری از پنداره تصادف انجام می گیرد.استفاده از ابزارهای سوررئالیستی که برخواسته از ضمیرناخوداگاه می باشد که به کشف دنیای واقعی تر از واقعی می پردازد و روش دیگر بهره گیری ازعرصه ای برای بی اثر کردن نظم موجود فضا و اعتراض به آرایش اجتماعی و فضایی موجود مطرح شودکه ان را هتروتوپیا می نامیم و این دو روش با هدف ترکیب های تصادفی جهت دستیابی به نتایج اتفاقی ومتنوع ،ارائه و به عنوان نیروی محرک خلاقیت معماری مورد توجه قرار می گیرند و درکنارسایر روش های طراحی، راهی برای ارائه ی ابزارهای عملی برای حل مسائل طراحی مبتنی بر نیازهای مشخص باشند.

Keywords:

طراحی , هنر وتوپیا , سورئالیست , تصادف