اکوتوریسم:تعاریف ، اصول و پایداری

فعالیت گردشگری، امروزه درجهان معاصرازاهمیت بسیاروالایی برخوردارمی باشد.به گونه ای که اقتصاددانان آنراصادرات نامرئی نام نهاده اند. بسیاری از کشورها این صنعت پویا را به عنوان منبع اصلی درآمد، اشتغالزایی، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی میدانند.دراین میان بحث اکوتوریسم یعنی گردشگرانی که به دیداراززیست بوم وطبیعت می پردازندبه عنوان مفهومی که برپایه ایده آلهای محیط زیست وتوسعه پایدار استواراست،رواج جهانی داشته ویک مبخث عمده مدیریت درمنابع طبیعت تجدیدشونده بهشمارمی آید. رونق گردشگری در هر مکان جغرافیایی در کنارپیامدهای مثبت و منفی اقتصادی، اجتماعی، اثرات زیست محیطی به همراه دارد که در صورت ادامه یافتن می تواند خسارت های جبران ناپذیری را به بار آورد.ایران فلات زیبایی است با تنوع اقلیمی بسیار بالا که سواحل زیبای دریا در جنوب و شمال، رودخانههای پرآب و خروشان، دشتهاو دامنه ها، جنگل ها و کویرها و کوه ها شامل رشته کوه های البرز نماد کم نظیر شمال و عامل حیات وحش و شکل گیری شهرها و کوهپایه نشین ها، مراتع و جنگلهای سرسبز، وجود ارتفاعات مرکزی همچون حصاری در مقابل توفانهای شن کویری شرایط متنوع اقلیمی و جلوه های خاصی را پدید آورده که مجموعه آنها را به نمایشگاه عظیم و دیدنی درآورده است.این طبیعت متنوع و زیبا میتواند پذیرای عاشقان خود از سراسر جهان و داخل کشور باشد. اما تاکنون اقدام مهمی در زمینه معرفی جاذبههای طبیعی ایران، توسعه تورگردانها و پیش بینی حداقل امکانات برای خدمات رسانی به اکوتوریست ها صورت نگرفته است.درمقاله حاضرکه جمع آوری داده هاازطریق مطالعات کتابخانه ای وهم چنین مشاهدات میدانی صورت گرفته است به تعریف وبررسی اکوتوریسم،تاریخچه وانواع آن پرداخته ،اصول اکوتوریسم ونقش آن درتوسعه پایدار رابررسی خواهیم کرد..

Keywords:

گردشگری , اکوتوریسم , توسعه پایدار , محیط زیست