مبانی نظری طراحی محیط های آموزش غیر رسمی کودکان

این پژوهش به شکل خاص طراحی فضاهای آموزش غیر رسمی کودکان را مدنظر قرار داده است که معمولا فضاهایی هستند بین خانه و مدرسه. ویژگی های الگوهای محیط آموزش غیر رسمی معطوف به کودک موضوعی است که کشف آن می تواند به تدوین چهار چوبی جهت تشخیص و تحلیل این محیط ها و تدوین مبانی طراحی ان ها منجر شود. مساله عمده طراحی باری کودکان را شاید بتوان در تناقض میان جامعه پذیری و خلاقیت دانست جایی که طراح باید با پیش فرض گرفتن یک فعالیت خاص به عنوان مبنا که شکل قرار گاه رفتاری را تعیین می کند طراحی را آغاز نماید اما در عین حال امکان بروز رفتارهای پیش بینی نشده و خلاق (بازی) برای کودکان در محیط های اموزش غیر رسمی را در طراحی خود مد نظر قرار دهد. اقتیاس از پژوهش هایی که با تاویل متن، شناخت ساختار الگوی ادبیات کودک را هدف قرار داده اند رویکرد ویژه پژوهش حاضر است که به پیشنهاد الگوهایی خاص در حوزه طراحی محیط اموزش غیر رسمی برای کودکان انجامیده که : نظام های موازی جزء در کل، تکرار استحاله یافته اجزاء و هویت مستقل اجزاء را می توان به عنوان عمده ترین ان ها نام برد. توانایی این چهارچوب با تاویل و تفسیر یک سری از الگوهای موجود محیطی که برای کودکان طراحی شده است به آزمون رفته تا ویژگی های ساختاری کلی و جزئی ان ها را کشف کند یا به بیانی دیگر یاتحلیل الگوهای موفق موجود ویژگی هایی خاص برای محیط های آموزش غیر رسمی طراحی شده برای کودکان را در قالبی نظری پیشنهاد نماید. برای تحلیل و پردازش اطلاعات در این تحقیق رابطه ای از مدل SWOT (نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها، تهدیدها) کمک گرفته شده است.

Keywords:

فضاهای آموزش غیر رسمی کودکان-ادبیات کودک , فرایندخلاقیت و رشد , قرارگاه رفتاری , ساختار