معماری ایرانی و ایجاد حس حرکت

درنگاه اول معماری با حرکت ارتباطی ندارد، ساختمان ها ایستا و غیر متحرکند و به همین دلیل آنها را اموال غیر منقول می نامیم. حرکت از زمانی که پیکاسو به ذهنش خطور کرد چیز تازه ای به نقاشی هایش بیافزایدو با الهام از امیر سیونیسم، کوبیسم بوجود امد.به دنبال ا« سبک های مختلف نقاشی(پوریسم، فتوریسم و ..) بوجود امدند این مفاهیم تنها در نقاشی ادامه نداشت . امیر تو بوجونی حرکت را در پیکره ی خور به نمایش گذاشت و به دنبال ان معماری درآثار خود حرکت را نشان داد. معماری از بیننده انتظار حرکت دارد. حرکت در معماری یعنی راه رفتن درمیان دیوارها، ستون ها، سقف ها وسایر عناصر بصری و ایجاد خیال در ذهن هدف از حرکت ایجاد خیال در ذهن بیننده است. صورت ظاهری اصل حرکت، در عواملی چون پیوستگی ، تداوم، نواخت یا ریتم در زمان، تکرار، هندسه، سلسله مراتب و ... تجلی می نماید. حرکت در دوقالب حرکت فیزیکی و حرکت معنایی بحث شده است. حرکت فیزیکی با معیارهایی چون جابجایی درفضا و ایجاد حرکت درچشم و حرکت معنایی با تاثیر گذاری براحساس مخاطب قابل تحلیل است. در معماری بدون پویایی، سیالیت و مکث(سکون) حرکت معنایی نخواهد داشت. از طرفی برای درک هرچه بهتر موضوع با بررسی هویت وفرهنگ ایرانی و تعریف مصادیق ان به درک هرچه بهتر موضوع با بررسی هویت وفرهنگ ایرانی و تعریف مصادیق آن به درک بهتری از معماری ایرانی خواهیم رسید. بنابراین در این مقاله با بررسی جنبه هایی از معماری ایرانی و بدون رد و یا تصدیق معماری های دیگر به بررسی عوامل مختلف در ایجاد حس حرکت در آن پرداخته شده است. همچنین با انجام مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته به نظر می رسد که یک معمار می تواند مجموعه فضاها و محیط ها را به گونه ای طراحی و بازآفرینی نماید، که تفکر او در خلق فضایی با هویت ایرانی باشد وبه خوبی بتواند حس حرکت را در اثر خود ایجاد کند و بدین گونه طراحی او راهی برای حفظ و اشاعه فرهنگ ناب ایرانی اسلامی باشد.

Keywords:

حرکت , سکون , معماری ایرانی , هویت