سمیه محمدی آباده - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان شهرداری سیرجان
مسلم احسانی - کارشناس ارشد معماری دانشگاه آزاد سیرجان، شهرداری سیرجان
مهدی محمدی نژاد - کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد سیرجان، شهرداری سیرجان

وقتی حیات شهری در محدوده ای از شهر به رکود می رود، بافت آن محدوده در روند فرسودگی قرار می گیرد. پدیده فرسودگی با اثرگذاری بر کالبد بافت، فعالیت های اجتماعی و اقتصادی ان نهایتا موجب رکود زندگی شهری و تنزل شدید کیفیت زیست در آن محدوده می گردد. هسته کنونی شهر سیرجان که به نوعی نقش (سی.بی.دی) شهر را عهدار می باشد در زمره بافت فرسوده قرارگرفته است که بازار،کارونسرا ومسجد و ... درآن احداث و تا کنون نیزپا بر جا مانده است . هدف این مطالعه آن است که وضعیت موجود بافت قدیم سیرجان در قالب مولفه های عملکردی و زیبا شناختی بررسی و تحلیل شود . روش تحقیق توصیفی و تحلیلی بر پایه انالیز سوات و شیوه گردآوری اطلاعاتاسنادی و میدانی می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهد که بخش عمده ای از بناهای بافت دارای کیفیتی ناپایدار و نیمه مقاوم میباشد که به دلیل وجود قطعات بایر و فاقد بنا در بافت موجود،پتانسیل ارتقاء کیفی و بهبودساختار کالبدی را دارا میباشد که در تدوین برنامه ها و راهکارها به منظور تقویت بافت قدیم بسیار دارای اهمیت می باشد.همچنین از انجایی که منطقه بافت فرسوده فاقد طرح بهسازی و نوسازی وضابطه مشخص می باشد تبعات جبران ناپذیری را در پی داشته که میتوان به تخریب آگاهانه مالکین ،مخروبه شدن بناها ،مهاجرنشینی در بافت ، از بین رفتن معماری و آثار آن ، ناامنی و... اشاره کرد.

بافت قدیم، فرسودگی، انالیز سوات، سیرجان