مهرنوش حسینی سبزواری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان، دانشجو ارشد ناپیوسته معماری داخلی

فلسفه زیبایی و شهر، از قرن 19 آغاز شد و امروز به مفهوم یادمان سازی و زیبا نمودن فضای شهر به کار می رود.جنبش زیبایی شناسی شهری، رویکرد پیشرفته ای است که نه تنها به خاطر زیبا نمودن بلکه به معنای ابزار کنترل اجتماعی از طریق پاسخگویی به نیاز مردم مورد مطالعه قرار می گیرد. عملیات زیباسازی فرایندی است که به توسعه کیفی فضای شهر و ارتقای کیفیت زندگی شهری می پردازد تا به شکل گیری شهر سالم، فرهنگی و انسان مدار برسد. شهری زیباست که بر اساس شرایط محیطی و نیازهای انسانی به صورت منطقی و متناسب شکل گرفته باشد. شهری که کیفیت زندگی و روح و روان انسان را در نظر بگیرد.در این راستا معنای شهر و اینکه شهرها به چه سویی خواهند رفت دارای اهمیت است.به عنوان مثال اصفهان نمونه ای از کلان شهرهایی است که با بافتها و آثار تاریخی به جای مانده، باگذشت سالها اصالت خود را به عنوان شهری زیبا، تاریخی و فرهنگی حفظ نموده است.این در حالی است که باید دانست پشت هر نوع شهرسازی ساختاری دقیق از مبانی عقیدتی و تفکر وجود دارد و به همین علت معماری اسلامی با معماری مسیحی و یا باغ آرایی ژاپنی با باغ آرایی ایرانی متفاوت است. اهم این موضوع از آنجاست که در کشور ایران مدیریت شهری بیشتر به معنای رفع نیازهای مادی تعبیرشده است و عنصر انسان مغفول است.به طور کلی همه جای یک شهر باید زیبا باشد و این مسأله منوط به برنامه ریزی، استفاده زیبایی شناسانه از مصالح، رنگ ها،فرم ها و تزریق این دیدگاه ها در برنامه ریزی شهری است. هر ماده چه طبیعی باشد چه ساختگی دارای رنگ است که می بایست ارتباط و کارایی آنها را با زیبا سازی شهری بررسی کرد .این پژوهش که بر اساس روش اسنادی جمع آوری شده، به بررسی تاثیرات هویتی و روانشناسانه رنگ درشهر و زیباسازی شهرمی پردازد.

شهر، رنگ، روانشناسی رنگ، زیبا سازی شهر،منظر شهر