طراحی مرکز هنرهای نمایشی کرمانشاه با رویکرد تعامل بین زمان و مکان

ویژگی مکان ضرورت هنر معماری معتبر است. تجربه کردن هستی به مثابه هستی معنادار را در واقع می توان نیازاساسی انسان تلقی کرد و هستی معنادار مستلزم مکانی معنادار است. بنابراین معماری به انسان کمک می کرده که خود را باروحیه مکان یکی بداند و به او حسی از تعلق و ایمنی می داده است. در واقع احساس تعلق و دلبستگی به مکان سطح بالاتری از حس مکان است که در هر موقعیت و فضا به منظور بهره مندی و تداوم حضور انسان در مکان نقش تعیین کننده ای می یابد. این حس به گونه ای به پیوند خود با مکان منجر می شود که ، انسان خود را جزیی از مکان می داند و بر اساس تجربه های خود ازنشانه ها، معانی، عملکردها ، شخصیت ها و نقشی برای مکان در ذهن خود متصور می سازد. این نقش نزد او منحصر به فرد و متفاوت می باشد و در نتیجه مکان برای او مهم و قابل احترام می باشد. این مقاله بر مبنای پروژه ای که هدف آن طراحی مرکز هنرهای نمایشی کرمانشاه با رویکرد تعامل بین زمان و مکان، مفهوم خاطره جمعی و هویت اجتماعی افراد است، می خواهد به ارائه فضایی بپردازد که ویژگیهای اجرای یک نمایش ایرانی را داشته باشد

Keywords:

طراحی , هنرهای نمایشی , مراسم های نمایش های آئینی , مکان و زمان , خلق خاطره ها , کرمانشاه