مهشاد نامی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر ،دانشکده هنر و معماری،دانشگاه تربیت مدرس،تهران،ایران.
محمدرضا بمانیان - استاد دانشکده هنر و معماری،دانشگاه تربیت مدرس،تهران،ایران.
مجتبی انصاری - دانشیار دانشکده هنر و معماری،دانشگاه تربیت مدرس،تهران،ایران.

آب به عنوان عنصری حیاتی در طراحی منظر طبیعی و ایجاد منظر شهری، نقشی اساسی دارد.ارزش آب در طبیعت، نه تنها بر جنبه های عملکردی، بلکه در رابطه با زیبایی شناسی و ادراک نیز مطرح می گردد.جنبه زیبایی شناسانه آب در جامعه پدیدهای ارزشمند محسوب شده، لذا در معماری منظر از آب به عنوان عنصری ادراکی و معنی دار در طراحی استفاده می گردد .از دیدگاه منظر، آب می تواند با شیوه حضور خود چون راکد و جاری،مقیاس کوچک و بزرگ،آشفتگی و یا آرامش و ... در ایجاد حس ادراکی منظر موثر باشد.وجود آب به عنوان عنصری اساسی و اصلی در طول تاریخ و رابطه ای که در این میان با فرم هایباغ سازی صورت گرفته است سبب ایجاد ساختار کارکردی و ادراکی آب در کنار سایر عناصر باغ و بعد ها در پارک ها شده است .در طول تحقیق این سوال ایجاد می شود که این عنصر ادراکی چگونه و با استفاده از جلوه های حضور خود درمنظر ، چه نقشی در ایجاد ادراک افراد داشته است؟ نتایج تحقیق مبین این مطلب است که میان انسان و قوای حسی او و عنصر آبرابطه ای فراتر از استفاده ی این عنصر در جهت رفع نیاز های مادی بوده و این رابطه به عمیق ترین بخش انسان بر می گردد.شناسایی این اصول به بهره مندی هر چه بیش تر از آب در طراحی و برنامه ریزی شهری منجر می شود.

آب،پارک شهری،ادراک،قوای حسی