مرتضی تابش - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ی اگرواکولوژی دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
علیرضا کوچکی - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه فردوسی مشهد
محسن جهان - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مهدی نصیری محلاتی - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه فردوسی مشهد

به منظور بررسی اثر کودهای مختلف (زیستی، آلی و معدنی) بر برخی صفات گوجه فرنگی Lycopersicom esculentum آزمایشی در قالب طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 92-1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد.دو نوع کود زیستی نیتروکسین حاوی باکتری های Azotobacter Azospirillum sp. sp. و بیوآمیوپالیس حاوی باکتری Azotobacter sp. و شاهد به عنوان عامل کرت اصلی و کود آلی ماهی و کود الی کمپوست قارچ که به اختصار SMC نامید می شود و مخلوط کودهای شیمیایی (ازت، فسفر، پتاسیم) و شاهد به عنوان عال کرت فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج آزمایش نشان داد که کود آلی ماهی عملکرد کل میوه گوجه فرنگی را در مقایسه با شاهد تقریباً 25 درصد و در مقایسه با کود شیمیایی نزدیک به 22 درصد افزایش داد. به علاوه دو کود زیستی (نیتروکسین و بیوآینوپالیس) عملکرد کل میوه گوجه فرنگی را در مقایسه با شاهد تقریباً 30 درصد افزایش دادند. بیشترین وزن تک میوه گوجه فرنگی در اثر استفاده از از کود آلی SMC حاصل شد.

بیوآمینوپالیس، کود آلی کمپوست قارچ، کود آلی ماهی، کود زیستی، نیتروکسین