آرش رضانیا - دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان

زیست و توسعه پایدار امروزه از بحث بر انگیزترین موضوعات دنیای معاصر است و معماری پایدار را میتوان معماری دانست که نسبت به ویژگی ها و شرایط محیطی و مکانی پاسخگو است و از قابلیتهای بستر خود در راستای ایجاد شرایطمحیطی مطلوب استفاده بهینه می نماید، نسبت به تغییرات ،شرایط و نیازها انطباق پذیر و تداوم پذیر است و ضمن توجه به نیازهای زیبا شناختی با ظرفیتهای طبیعی و اکولوژیکبستر خود نیز منطبق است. با کمی مطالعه در می یابیم که خیلیاز بناها سنتی ما بطور نسبی پایدار به حساب می آیند چراکه عواملی مانند فرهنگو اصالت، اقلیم مصالح منطقه و روابطعملکردی مناسب در این بناها تاثیر گذار بوده است. معماری پایدار یعنی هماهنگی و سازگاری با طبیعت، حداقل آسیب به طبیعت و صرفه جویی در انرژی، تاثیر پذیری از شرایط فرهنگی، محیطی واقلیمی، پاسخ درست به نیازهای عملکرد ی، خوانایی و دور از ابهام بودن. دراین مقاله به شرح معماری پایدار، توسعه پایدار و نقش معماران، طراحان و مسئولان درایجاد چنین معماری پرداخته ایم

اکولوژیک، انعطاف پذیری، زیست پایدار، سازگاری، معماری پایدار