نگرشی پدیدارشناسانه به نقش نور روز در زندگی روزمره خانه های قاجار اصفهان

الله نور السموات و الارض به نظر می رسد که اصل و مبدأ هستی و پیدایش کائنات برپایه واساس نور است. نوردر بیشتر فرهنگ ها نماد تعالی، اوج گرفتن، به کمال رسیدن، رویش ، اعتماد به نفس و بسیاری خصوصیات عالی دیگر می باشد. )کاتب، 1386 : 65 ، 66 (. زیبایی که به چشم می آید ازپرتو نور و روشنایی است و گرنه درتاریکی، زیبایی مفهومی ندارد. زیبایی حقیقی با نور معرفت درک می گردد و زیبایی ظاهری با عزیزترین حسن ما که بینایی است دیده می شود. )نعمت گرگانی، 1375 : 316 ( نور طبیعی در روز مهمترین منبع روشنایی بشمار می رود. زاویه تابش و تراکم نور خورشید بنا به حرکت وضعی و گردش انتقالی زمین در نوسان است. نور طبیعی اگرچه حاصل درخشش آفتاب است، اما در حقیقت از سه منبع مختلف به فضای داخلی رخنه می کند خورشید، آسمان و زمین اشعه مستقیم خورشید بنا به ساعات، روز، زمان، سال وموقعیت پنجره ها و روزها ممکن است برای مدتی کوتاه به درون ساختمان نفوذ کند. )نعمت گرگانی، 1375 : 317 (. نور خورشید به عنوان دردسترس ترین روشنایی علاوه بر نمایان کردناجسام، باعث حیاط بخشیدن به کره خاکی و بهترین منبع انرژی گرمایی در تکامل سیر تاریخی زندگی انسان می باشد. گوناگونی فصول و ایجاد اقلیم های مختلف مرهون تابش پرتوهایرحمت الهی است که منجر به سبک های بومی و منطقه ای در معماری گردیده است. دوران های مختلف معماری به فراخور علم و امکانات خاص آن دوره متاثر از این منبع نور و انرژیخدادادی شکل گرفته است. هدف از این تحقیق بررسی نقش نور روز در زندگی و حیات روزمره شهروندان ایرانی در دوره قاجار است. این تحقیق با رویکردی پدیدارشناسانه سعی در کشف روابط و نوع تأثیر گذاری نور روز در حیات و نشاط و زندگی مردمان ساکن در خانه های سنتی دوره قاجاری دارد