استراتژی های خروج از سرمایه گذاری

تامین منابع مالی برای انجام پروژه های کارآفرینانه معمولا یکی از بزرگترین دغدغه های کارآفرینان بوده است. بسیاری ازکارآفرینان سرمایه شخصی کافی برای تامین منابع مالی کسب و کار خود را ندارند. به همین دلیل به منابع مالی خارجی رویمی آورند (های سلیپ و همکاران، 2011). از سوی دیگر همیشه افراد، نهادها و یا صندوق هایی وجود دارند که ترجیح می-دهند منابع مالی خود را از رکود درآورده و در طرحهای سودآور سرمایه گذاری نمایند. یکی از انواع این مکانهای سرمایهگذاری طرح های کارآفرینان نوپاست. هدف مقاله حاضر بررسی کسب و کارهایی است که از طریق سرمایه گذاران مخاطره آمیزبه تامین منابع مالی پرداخته اند و کسب و کار خود را رونق بخشیده و به زمانی رسیده اند که سرمایه گذار به هر دلیلی قصدخروج از سرمایه گذاری را دارد. توافق بر سر تعیین زمان خروج و راهبرد بهینه آن و نیز ارزشگذاری سهام در هنگام خروج ازچالشهای جدی و همیشگی بین سرمایه گذاران و کارآفرینان بوده است. تصمیم گیری در خصوص خروج سرمایه گذار، از نوعتصمیمات پیچیده و چند معیاره است. تصمیم گیری های چند شاخصه اغلب دارای پیچیدگی است، به ویژه آنکه اغلبمتغیرهای مزبور با یکدیگر تضاد داشته و افزایش مطلوبیت یکی می تواند باعث کاهش مطلوبیت دیگری شود (ایمانی پور وکنعانی، 1390). بررسی تحقیقات انجام شده در خصوص استراتژی های خروج امکان پذیر از منظر سرمایه گذار، نشانگر بیش از10 نوع استراتژی خروج است. محققین مختلف تاکید می نمایند که این استراتژی ها برای شرکتهایی با موضوع فعالیتمختلف، مراحل مختلف چرخه عمر، مشکلاتی که با آن مواجه می شوند و نیز نوع شرکت می تواند متفاوت باشد. البته در اغلبمتون، روش عرضه سهام به عموم و اکتساب مورد تاکید بیشتری قرار گرفته است.

Keywords:

سرمایه گذاری , سرمایه گذاری مخاطره آمیز , استراتژی های خروج