ارزیابی اقلیم گردشگری شهرستان کنگاور با استفاده از شاخصهای TCI، اولگی و بیکر

یکی از اطلاعات مورد نیاز گردشگران برای سفر، شرایط اقلیمی مقصد است و گردشگران برای انتخاب مقصد گردشگری شرایط آب و هوایی را مورد توجه قرار می دهند. هدف از این پژوهش، توسعه گردشگری درشهرستان کنگاور است که بدین منظور لازم است بازه های زمانی مناسب جهت حضور گردشگران در منطقه مشخص گردد. دادههای مورد استفاده در این پژوهش مربوط به میانگین هفت پارامتر اقلیمی در بازه زمانی ۲۵ ساله (۱۳۶۷-۱۳۹۲). در شهرستان کنگاور می باشد. که با استقاده از شاخص اقلیم آسایش گردشگری (tci) ، اولگی و بیکر شرایط مناسب آب وهوایی در دورههای اقلیمی مشخص شد. نتایج حاصل از این پژوهش طبق روش TCI نشان داد که ماههای خرداد، شهریور، مهر بهترین شرایط را برای حضور گردشگر در کنگاور فراهم می آورد. پایین ترین میزان شاخص ماهانه tci شهرستان کنگاور در ماه های سرد سال از آبان تا اردیبهشت قرار دارد. انطباق میانگین دما و رطوبت نسبی ماهانه بر روی نمودار اولگی نشان می دهد که در روزهای فروردین ماه شرایط آسایش در منطقه وجود دارد وبهترین ماه برای حضور گردشگر می باشد و ماه های دی و بهمن به دلیل سردی بیش از حد هوا خارج از منطقه آسایش میباشد .بر اساس شاخص بیکر در منطقه دمای هوای ماههای فروردین، آبان، آذر، دی، بهمن، اسفند و فروردین در شرایط سرد محیطی قرار دارند برای گردشگری مناسب نیست و ماههای اردیبهشت، خرداد، شهریور، مهر، تیر و مرداد در محدوده زیست اقلیمی قرار دارند بهترین ماه برا ی گردشگری می باشد.

Keywords:

گردشگری , شاخص Tci , اولگی , بیکر , کنگاور ,