حسن اسماعیل زاده - استادیار گروه جغرافیای انسانی دانشگاه شهید بهشتی تهران
رضا کانونی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی تهران
لیلا سیفی - دانشجوی کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی تهران

در دهه های اخیر رشد وتوسعه صنعت گردشگری و اتخاذ آن به عنوان یکی از فعالیت های عمده اقتصادی از طرف کشور های توسعه یافته و در حال توسعه، برنامه ریزان را بر آن داشته تا جهت توسعه فعالیت های گردشگری به دو مقوله مهم توجه نمایند: اول افزایش کیفیت تجربه گردشگری، دوم تلاش در جهت حفظ منافع جوامع میزبان. دور از ذهن نیست که دستابی به این دو مهم تنها از طریق شناسایی،تعیین و ارتقاء ظرفیت پذیرش گردشگری در راستای توسعه پایدار این مقاصد گردشگری میسر می گردد. گردشگری شهری نیز که یکی از زیر بخش های گردشگری بوده، اخیرا مورد توجه برنامه ریزان و متولیان امر قرار گرفته است. با توجه به اینکه بستر طبیعی هر منطقه به عنوان عامل مهم در جذب گردشگران می باشد بنابراین توجه به محیط زیست منطقه در برنامه ریزی های گردشگری امری بسیار مهم و ضروری به حساب می آید. هدف پژوهش حاضر برنامه ریزی راهبردی توسعه گردشگری محله درکه با تاکید بر محیط زیست این محدوده می باشد. برای این امر مدلهای SWOT و AHP استفاده شده است. نوع این پژوهش، کاربردی-راهبردی و روش انجام آن توصیفی-تحلیلی است. در انجام پژوهش حاضر علاوه بر مطالعات کتابخانه ای از روش پیمایشی نیز استفاده شده است. برای جمع آوری و ارزیابی اطلاعات پیمایشی پژوهش حاضر، تکنیک دلفی و مصاحبه با کارشناسان و مسئولین امر به کار گرفته شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که راهبرد بازنگری بین راهبردهای دیگر دارای اولویت بیشتری می باشد. بدین نحو که باید مسئولان و مدیران گردشگری با استفاده از نقاط فرصت موجود در محله درکه به کاهش ضعف های موجود در بخش گردشگری این محدوده انجامد. برخی از راهبردهای بازنگری شامل ارائه و اجرای طرح های مختلف در راستای کاهش آلودگی های در منطقه درکه و ایجاد نمایشگاه ها و غرفه های فرهنگی در جهت شناساندن فرهنگ بومی منطقه به گردشگران و همچنین حفظ آداب و رسوم و فرهنگ منطقه است.

گردشگری،محیط زیست،گردشگری شهری،درکه