عنوان: بررسی عوامل محدودیت زنان در فضاهای شهری (تاکید بر شهر شهرکرد)

بی توجهی به متغیر جنسیت و دید صرفا مردانه در طراحی و برنامه ریزی شهری موجب ایجاد شهرهایی شده، که به لحاظ کالبدی،فرهنگی،اجتماعی و خدمات شهری مهیای حضور زنان نیستند و زنان شهروندان غایب محسوب می شود. لذا توجه به ویژگی های فردی و نیازهای ویژه زنان در فضاهای شهری بخصوص فضاهای عمومی شهرها به عنوان عاملی مهم در دستیابی به یک جامعه پایدار و عادلانه ضروری می نماید. این پژوهش بر آن است که با استفاده از روش توصیفی-موردی که برای آمار توصیفی از ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن و گاما و برای آمار استنباطی One-Sample Test استفاده شده و عوامل ایجاد محودیت حضور زنان در فضای باز شهرکرد مورد بررسی و آزمون قرار گرفته است. بر اساس برنامه آماری spss ویژگی های فردی جامعه آماری(۳۰۰ نفر) از زنان بالای ۱۵ سال شهر شهرکرد مورد بررسی قرار گرفت یافته های تحقیق نشان می دهد که در شهرکرد بین ویژگی های فردی و عوامل ایجاد محدودیت برای حضور زنان در فضاهای باز شهری ارتباط وجود دارد و تامین عواملی چون : تنوع در کارکرد فضا، ایجاد تجهیزات و مبلمان شهری مناسب، تسهیل و امنیت خدمات حمل و نقل عمومی می تواند زمینه های لازم برای حضور بیشتر زنان در فضاهای باز شهری را افزایش دهد.

Keywords:

حقوق شهروندی , فضاهای باز , زن , شهرکرد , عدالت جنسیتی