تحلیل فضایی نابرابری های منطقه ای در شاخص های صنعتی و معدنی استان آذربایجان غربی

برنامه ریزی منطقه ای با هدف توسعه و کاهش نابرابری از موضوع های مهم در کشورهای در حال توسعه محسوب می شود، لازمه برنامه ریزی منطقه ای ، شناسایی جایگاه مناطق نسبت به یکدیگر از لحاظ توسعه است. کاهش نابرابری در بهره مندی از منابع، دست آوردها و امکانات جامعه یکی از مهمترین معیارهای توسعه به شمار می آید. هدف این مقاله، تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان آذربایجان غربی و تحلیل روند نابرابری های منطقه ای در استان، در سال 1390 است. محدوده مورد مطالعه، شامل شهرستان های استان آذربایجان غربی در دوره مذکور است. روش پژوهش « توصیفی-تحلیلی » است. شاخص های مورد بررسی متشکل از 47 شاخص، شامل شاخص های صنعتی و معدنی از شاخص های مورد مطالعه است. با استفاده از روش تحلیل عاملی، درجه توسعه یافتگی و رتبه هر یک از مناطق محاسبه شده است. سپس با بهره گیری از روش تحلیل خوشه ای، شهرستان های استان آذربایجان غربی از لحاظ همگنی سطوح توسعه مورد سطح بندی قرار گرفته است. سپس با استفاده از ضریب جینی میزان نابرابری موجود میان مناطق مورد سنجش قرار گرفته است. با توجه به شاخص های مورد مطالعه، با وجود توسعه نامتعادل بین شهرستان های استان، نابرابری موجود نیز تشدید شده و مناطق در سطوح مختلف همگنی قرار گرفته اند که بیانگر عدم تعادل های منطقه ای می باشد.

Keywords:

تحلیل فضایی , نابرابری های منطقه ای , شاخص های صنعتی و معدنی , استان آذربایجان غربی