سید حجت موسوی - استادیار ژئومورفولوژی، گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
ابولفضل رنجبر فردوئی - دانشیار گروه علوم مهندسی بیابان،دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین،دانشگاه کاشان،کاشان،ایران
مهدی حاصلی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیان زدایی،روه مهندسی بیابان،دانشکده منابع طبیعی وعلوم زمین،دانشگاه کاشان، کاشان،ایران

امروزه یکی از نیازهای اساسی و مهم مدیران و برنامه ریزان محیطی داشتن اطلاعات دقیق و بهنگام از منابع طبیعی است. به عبارتی اتخاذ تصمیمات صحیح و اصولی به منظور توسعه پایدار در برنامه ریزی های محلی و منطقه ای، مستلزم اشتن اطلاعات کافی و جامع از منابع زیست محیطی است. بنابراین هدف از این پژوهش بارزسازی تغییرات تراکم پوشش گیاهی حوضه ی ابرکوه در بازه زمانی 39 ساله(1976-2014) به منظور ارزیابی مسائل زیست محیطی آن از قبیل تخریب تراکم پوشش گیاهی و بررسی روند تغییرات مساحتی آن در جهت شناخت مناطق دارای تنش کاهش تراکم گیاهی و افت زیست توده اکوسیستم است. در این راستا از داده های تصاویر ماهواره ای لندست و تکنیک های دورسنجی نظیر شاخص NDVI برای تراکم سنجی پوشش گیاهی و روش تفاضل تصاویر برای بارزسازی تغییرات استفاده شده است. نتایج تراکم سنجی وشش گیاهی نشان می دهد که سال 2014 با دارا بودن مساحت 120/59 و 1/82 کیلومتر مربع به ترتیب در طبقات پوشش گیاهی معمولی و متراکم، متراکم ترین پوشش را به خود اختصاص داده است، همچنین روند تغییر پذیری مساحت طبقات تراکم حاکی از این است که مناطق دارای پوشش بسیار تنک تا فاقد پوشش از سال 1976 تا 2006 تقریبا روند ثابتی را داشته و با یک شیب ملایم در حال کاهش مساحت هستند، اما از سال 2006 تا 2014 تغییر ناگهانی اتفاق افتاده و مساحت آن با شیب بسیار تندی در حال افزایش است. نتایج بارزسازی تغییرات نمایانگر این است که بیشترین و کمترین مساحت طبقه تغییرات کاهش به ترتیب با مقدار 215/65 و 55/02 کیلومتر مربع متعلق به بازه های زمانی چهارم (2006-2014) و دوم (1990-2000) در بازه های سوم و چهارم (2000 تا 2014) با شیب تقریبا تندی حالت صعودی پیدا کرده است. در مجموع نیز روند تغییرپذیری مساحت طبقه تغییرات کاهشی یک سیر صعودی دارد و حاکی از این است که اکوسیستم حوضه ابرکوه از منظر معیار تراکم پوشش گیاهی یک اکوسیستم شکننده و حساس به بیابانزایی بوده و در مسیر افت توان اکولوژیک و بیواکولوژیک و روند کاهشی استعداد زیست توده اکوسیستم قرار دارد.

دورسنجی،بارزسازی تغییرات،تراکم پوشش یاهی،شاخص NDVI، ابر کوه