اثراستفاده ازروغن سیلیکون توزیع شده به روش التراسونیک درلاتکس پلیمری برروی خصوصیات مکانیکی بتن

لاتکسهای پلیمری برپایه کوپلیمر وینیل استات ـ بوتیل اکریلات بانسبت 60:40 دردمای 73 درجه سانتیگراد بااستفادها زروش پلیمریزاسیون امولسیونی نیمه پیوسته سنتز شد هدف ازساخت این نوع لاتکس بررسی کاربرد ان به عنوان چسب بتن بود پیش بینی میشود که این نوع لاتکسباعث بهبود کیفیت بتن و ارتقا برخی ازخصوصیات آن نظیر افزایش مقاومت فشاری آن گردد تست اندازه ذرات نشان میدهد که اندازه ذرات سیستم امولسیون سنتز شده درمقیاس تقریبی 150نانومترمی باشد همچنین اندازه ذرات روغن توزیع شده درآب و لاتکس حاوی روغن بترتیب معادل 100و97 نانومتر بود نتایج نشان میدهد که استفاده ازاین نوع پلیمر 5درصد باعث افزایش مقاومت بتن به میزان 24درصد گردید بااین حال این پلیمر تاثیر قابل توجهی برروی وزن مخصوص بتن به عنوان معیاری ازنفوذآب نداشت علاوه براین به بررسی تاثیر نانوذرات سیلیکون که بوسیله پرتوهای فراصوت بصورت روغن توزیع شده درآب تبدیل شده بود پرداخته شد این نانوذرات درطی فرایند پلیمریزاسیون به سیستم اضافه گردید و تاثیر آنها مورد مطالعه قرارگرفت نتایج نشان میدهد که استفاده ازاین نوع لاتکس باعث افزایش مقاومت فشاری 25درصد شد همچنین استفاده ازنانوذرات سیلیکون باعث افزایش وزن مخصوص بتن به میزان 1درصد گردید این رفتارنشان ازکاهش اندکی درمیزان جذب آب توسط بتن دارد

Keywords:

لاتکس پلیمری , پلیمریزاسیون امولسیونی , روغن سیلیکون , پلیمریزاسیون وینیل استات ـ بوتیل اکریلات بتن