سپیده حمیدی - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد گروه معماری مشهد ایران

درگذارمعماری سنتی به معماری مدرن درایران یکی ازفضاسازی های معماری ایرانی که ریشه در فرنگ وتمدن معماری دارد و با چالش فضایی روبروشد و فاصله زیادی بامبانی اولیه اش پیداکرد باغ ایرانی بود بصورتیکه درطراحی باغ های کنونی اصول اولیه طراحی باغ های ایرانی مشهود نمیباشد.بطوریکه واژه باغ ماهیت اصلی خود را از دست داده وتبدیل به پارک های امروزی شده است و خلا وجود عناصر وفضاسازی های باغ ایرانی درطراحی های فضای سبز امروز ایران دیده میشود بعبارتی دیگر میتوان گفت مفهوم باغ ایرانی به فراموشی سپرده شده وباغ ها علاوه براینکه رو به نابودی هستند به مزارع صنعتی تبدیل میشوند.باغ ایرانی نماد معماری سنتی ایران است.حال این نماد رو به نابودی و فراموشی است.ضرورت اهمیت پرداختن به این مسئله جنبه ملی و فرا ملی دارد.این مقاله به دنبال طرح و بررسی تفاوت های باغ و پارک نیست .بلکه با تاکید بر تفاوت بنیادی این دو مفهوم ،بررسی روند شکل گیری و دغدغه های حاکم در طراحی پارک های شهری معاصر کشور را جانشین باغ های تاریخی این مرز و بوم در شهرها مد نظر دارد و در پایان در پایان اقدامات ,الزامات و توصیه هایی در باب طراحی منظر ارائه میشود

باغ ایرانی ، پارک ، فضای سبز ، منظرسازی ، منظرشهری