اندیشه های مدرن حاکم برمعماری ونقاشی دوران پهلوی اول

ارتباط ویژه ای بین هنرومعماری وجود دارد بطوریکه جدایی این دوامری ناممکن به نظر می آید, این ارتباط به ویژه در مطالعه ی سیر تاریخی تحولات سبک ها درهردوزمینه بیشتر خود نمایی می کند. مقاله ی حال حاضر بابیانی اجمالی ,روند تحولات در معماری ونقاشی را در دوره ی پهلوی اول مطرح می کند. رو آوردن به عملکرد گرایی ,درآمد زایی درکنارهم به سبب ترویج سبک مدرن به تدریج ایران را نیز درگیر خود کرد ودولت برآن شد تا جامعه ای صنعتی را به مانند غرب پایه گذاری کند. این تغییر سبک حتی در کوچکترین جزئییات داخلی بناهای آن دوره (پله ها,پنجره ها,ستون ها,...) قابل مشاهده است. نتیجه این تحول فرهنگی بخصوص در زمینه معماری ، عرضه و تکمیل سبکهای مختلف معماری اروپا و آمریکا در دهه های اخیر به کشور بوده است. این چیزی نبود جز ارمغان فرهنگ غرب و سبک مدرن که در ایران رخنه کرده بود به این بهانه که باید گذشته را کنار بگذاریم خاطره ها را فراموش کنیم و به فکر آینده باشیم. . رضاشاه با تفکر و بینش نظامی در دوره بیست ساله ارتش نوینی را به وجود آورد که حاصل آن در معماری مجموعه بناها و ساختمانهایی است که امروزه با نام معماری دوره پهلوی اول طبقه بندی می شوند. ارزیابی تفکرات حاکم در این دوره به وسیله سه جریان فکری غالب شامل سنت گرایان , ملی گرایان و غرب گرایان , بیان می شود.ودر زمینه هنر نقاشی نیز شاهد چهار جریان موازی شامل: نقاشی آکادمیک، نگارگری جدید، نقاشی قهوه خانه و نقاشی نوگرا در سیر تحولات تاریخی هستیم ودر پایان نگارنده با تشریح جریانات فوق الذکر نتیجه گیری می کند ودیدگاه خود رامطرح می کند

Keywords:

معماری معاصرایران , معماری دوره پهلوی اول , تحولات سبک های معماری , هنرنقاشی