حمیدرضا صارمی - استادیار شهرسازی دانشگاه تربیت مدرس تهران
حمزه خورشیدوند - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد

معماری از طریق فضاهایی که به وجود میآورد به نوعی در تربیت افراد نقش دارد. با توجه به اینکه زنان و کودکان عامل پیوند نسلها گذشته وآینده هر جامعه هستند، حساسیت پذیری آنها در طراحی فضای شهری بیشتر است. امنیت همواره به عنوان یکی از شاخص های مهم کیفیت زندگی مورد توجه برنامه ریزان و شهرسازان قرار گرفته است که در این خصوص نظریه های مختلفی نیز ارائه شده است. سوال اصلی پژوهش این است که چگونه فضاهای سبز شهری در ایجاد حس امنیت و آسایش بر روی قشر تاثیر گذار و تاثیر پذیر جامعه یعنی زنان و کودکان نقش ایفا می نماید و چه راهکارهایی وجود دارد که زنان و کودکان بتوانند در یک فضای شهری امنیت داشته باشند تا بتوانند به رشد و شکوفایی برسند. فضای شهری از جمله مباحث پر جاذبه ای است که بسیاری از اندیشمندان مسایل شهری به آن توجه داشته و اهمیت آن را اساساً با جمعیت در ارتباط می دانند. با توجه به این که زنان و کودکان بیش از شصت درصد از جمعیت کشور را به خود اختصاص دادهاند لذا این بخش از جمعیت به عنوان سرمایه حال و آینده کشور مطرح هستند و مهمترین نقش را برای ساختن امروز و فردای جامعه بهتر را بر عهده دارند. برای رسیدن به این اهداف از روش توصیفی – تحلیلی، کتابخانهای استفاده شده است

زنان و کودکان ، فضای سبزشهری ، حس امنیت ، شهرسازی ، برنامه ریزی شهری