بررسی تاثیر فضای سبز در حس تعلق ورضایتمندی ساکنین مجتمع های مسکونی

خانه ومحل زندگی برای انسان از چنان اهمیتی برخوردار است که میتوان آن را مرکز دنیای فرد نامیدبنابراین خانه باید بتوانددرفضای درونی وبیرونی خودتوقع دنیای فرد بودن را برآورده کنددر همین راستاتاثیر وکنش متقابل میان برخورداریازفضای سبز وعدم برخورداری از آن برزندگی انسان توسط پژوهش های گوناگون به اثبات رسیده است که دراین میان با گسترش صنعت این فضاها میتوانند سبب افزایش کیفیت زیستی گردند.دریک تقسیم بندیکلی میتوان آثار اجتماعی ناشی از فضای سبز رابه صورت آثارجامعه شناختی آثارفرهنگی و آثارروان شناختی برروی انسانها بررسی کرد. همچنین از نظر متخصصان علوم رفتاری یکی از مهمترین عواملبالندگی انسانها بخصوص کودکان ارتباط مستقیم آنان با فضای باز یا طبیعت زنده است باتوجه به این عوامل ضرورت وجود مکانهایی بهعنوان مکمل خانه خودنمایی میکند که در آنجا مراودات مختلف صورت میگیردباتوجه به این ضرورتها دراین مقاله به انواع کارکردهای این فضاها اعم ازتفریحی بهداشتی ارتباطی و اموزشی واهمیت وجود این فضاها درمحیط زندگی افراد درایجاد حس تعلق خاطر ودلبستگی به محل زندگی افرادوهمچنین ایجاد تنوع فضایی به نحوی که امکان استفاده بهتر رابرای ساکنین فراهم آورد می پردازد. هدف از ارائه مقاله در نهایت بررسی توسعه دانش طراحی در فضاهای زندگی به منظور ارتقاء پایداری در مجتمع های مسکونی وبررسی اثرات روان شناختی )روحی وروانی( آن برساکنینمجتمع های مسکونی به نحوی که باعث ایجاد رضایت وحس تعلق ساکنین از خانه ومجتمع مسکونی خود گردد.

Keywords:

فضای سبز , حس تعلق و رضایتمندی , سلامت روان , ساکنین , مجتمع های مسکونی