بررسی عوامل موثربرپیاده مدار کردن کوچه ها جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی نمونه موردی محله امامزاده یحیی و گیشا ـ تهران

امروزه اغلب فضاهای عمومی شهری، به دلیل افزایش بی رویه وسایل نقلیه و وابستگی الگوی زندگی شهری به آنها، به شدت تحت سلطه ماشین درآمده است. شکل گیری و توسعه اغلب فضاهای شهری، خیابانها و حتی کوچ هها، در شهرهای جدید ایران، بر مبنای مقیاس سواره و مسائل مربوط به ترافیک است، این در حالیست که کوچه ها جزئی جدانشدنی از زندگی پیاده در شهر میباشند و به همراه فضاهای پیرامونی خود در گذشته نمود بارزی از محله های کوچک شده با پیوند های عمیق همسایگی بودند که نشان از پیاده مدار بودن آنها داشته است. ساباط ها، فرورفتگی ها و پیر نشین های آن فضاهایی برای تامل و مکث شهروندان بوده و زندگی درآنها جریان داشته است. ولی امروزه کوچ هها یکی از فضاهای فراموش شده در محیط های شهری م یباشند و به دسترسی های صرفا خدماتی تبدیل شده اند و تعاملات اجتماعی گذشته در آنها دیده نم یشود.کوچ هها با ویژگ یها و مشخصه های هویتی مخصوص به خود دارای پتانسیل های خاصی می باشند، که از مهم ترین آنها افزایش پیاده مداری در شهر می باشد. کوچه های پیاده مدار،کوچه هایی انسان مدار م یباشند که در آن الویت با حرکت انسان در فضا و برقراری تعاملات اجتماعی وی م یباشد. ازعوامل تاثیر گذار برپیاده مدار کردن کوچه ها م یتوان به فاکتورهایی نظیر کیفیت فضایی و زیبایی، امنیت و برقراری تعاملات اجتماعی اشاره نمود

Keywords:

کوچه های پیاده مدار , تعاملات اجتماعی , امنیت , کیفیت فضایی و زیبایی