محمد حاضری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر دانشکده هنرومعماری شبستر ایران
مهروش کاظمی شیشوان - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر ایران

فضاهای آموزشی از حوزه هایی هستندکه نقش عمده ای را در یک جامعه ایفا می کنند. بی توجهی در طراحی آن ها در بسیاری از کشورها نتایج نامطلوب خود را نشان داده است. در سالهای اخیر با توجه به رشد روز افزون و وسعت تغییرات روشهای آموزشی، سازگار نمودن بستر یادگیری با تمامی جوانب نیازهای یادگیرنده، در کانون توجه متخصصین آموزش قرار گرفته است. چرا که محیط فیزیکی به سبب ساختار خود می تواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیری را تقویت و یا تضعیف نماید. از آنجا که تعاملات مداوم انسانها با یکدیگر و با منابع محیطی و الگوی یادگیرنده- محوری ، جوهره نظامهای آموزشی جهان امروز و فردا را شکل می بخشد، این اعتقاد وجود دارد که رویکردهای جدید، نیازمند حرکت، کار گروهی و پویایی دانشجویان است.از این رو تعریف نیازها و چگونگی سازماندهی بستری که چنین نحوه ی یادگیری، در آن قابلیت ظهور داشته باشد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مقاله حاضر به منظور پاسخگویی به تحولات گسترده روشهای آموزشی، ضرورت بهره گیری از عامل انعطاف پذیری در محیط های یادگیری را مورد تاکید قرار داده و در این رابطه برخی از راهکارهای انعطاف پذیر نمودن یک محیط یادگیری، قابلیت ها و مزیت های این عامل ارائه میگردد. و در ادامه ضمن بررسی نیازهای یک کلاس ایده آل، الگوی کلاسی انعطاف پذیر به عنوان ساختاری پاسخگو ارائه میگردد. در نهایت چنین استنتاج می شود که خلق یک محیط یادگیری انعطاف پذیر، که همیشه در حال طراحی توسط کاربران آن است، به نوعی، باعث کیفیت بخشی به فضای آموزشی می گردد

فضای آموزشی ، کیفیت فضایی ، مکانهای انعطاف پذیر ، الگوی طراحی ، کیفیت آموزش