منوچهر فروتن - استاددانشکده هنرومعماری دانشگاه آزاد اسلامی همدان
فرهاد کاروان - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
مهدی ملکی رشبوگری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشکده هنرومعماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان

امروزه با توجه به رشد روز افزون تکنولوژی و شهرنشینی هر روز شاهد به وجود آمدن سبک ها و موج های جدیدی در معماری هستیم، که بصورت بناها و فرمهای متفاوت و کاملا عجیب خود را مطرح می کنند، اما به راستی سوال اینجاست که کدام اثر معماری رامی توان به نوعی اثر ماندنی و پایدار معرفی کرد؟ لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر معماری پایدار(بام سبز) بر کیفیت و بهیود زندگی می باشد. روش تحقیق حاضر اسنادی(کتابخانه ای) می باشد و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از ابزار فیش برداری از کتاب ها و مقالات مرتبط گردآوری شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که خیلی از بناهای سنتی ما بطور نسبی معماری پایدار به حساب می آیند، چون عواملی مانند فرهنگ و اصالت، اقلیم، مصالح منطقه و روابط عملکردی مناسب در این بناها تاثیرگذار بودند اما این بناها بطور نسبی پایدار می باشند و هیچ بنایی بطور صد در صد پایدار نمی باشد چون نیازهای ما از فضاهای معماری در طول زمان در حال دگرگونی است به همین دلیل ما در هر سبکی از معماری می توانیم به نوعی معماری پایدار بصورت نسبی داشته باشیم به شرطی که به شاخص های معماری پایدار نزدیک باشد

معماری پایدار ، معماری ارگانیک ، بوم شناختی ، بام سبز