مریم میرزازاده - کارشناس ارشد معماری دانشگاه علوم و تحقیقات تهران
محمدرضا بمانیان - دکتری معماری و مدیرگروه دانشکده هنرومعماری تربیت مدرس تهران

ایجادمحیطهای مصنوع برای زیست انسان همواره به دلیل نیازبه منابع اقتصادی انسانی زمانی با محدودیت های بسیاری روبرو بوده است ازهمین رو بشر همواره تلاش کرده است تاباکمترین استفاده ازاین منابع بیشترین بهره وری را ازآنها داشته باشد موضوع توسعه پایدار یکی ازمهمترین محورهای موردتوجه تمام علوم و صنایع شده که معماری نیز ازاین قاعده مستثنا نبوده و پایداری سازی آن ازدوجهت پایدارسازی کالبد و پایدارسازی جریان زندگی درداخل این کالبد یاهمان پایداری اجتماعی موردتوجه است دراین مقاله سعی شده تابایافتن عواملی که درپایدارسازی فضا به لحاظ اجتماعی موثرهستند و بررسی نحوه تاثیر آنها برشکل گیری معماری راهکارهایی برای افزایش کیفیت و طول عمراجتماعی محیط زیست انسان ارایه داد هماهنگی و ارتباط مناسب و متناسب کالبد باروش زندگی و رفتارهای انسانی افزایش کیفیت زندگی و توجه انعطاف پذیری فضا برای پاسخگویی به نیازهای اینده ازمواردی هستند که باتوجه به آنها میتوان به راهکارهای عملی برای پایدارشدن فضا به لحاظ اجتماعی دست یافت

پایداری ، معماری ، انعطاف پذیری ، کیفیت زندگی ، پایداری اجتماعی