محمد پیرمحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری واحد کمالوندلرستان
محمد حیدری - عضوهیئت علمی پردیس علوم و تحقیقات خرم آباد

معماری و اقلیم پیوندشان بیشتر به رابطه نوزادو اغوش می ماند ویا نسبت هررستنی با خاک حریم امن و بستربالیدن بابستگی ای تکامل آفرین الهام بخش و البته نه محیط زا دراین معنا اغوز خاک و اقلیم رابطه حیات و سرزندگی و نبودشان نمود میرایی است تجربیات معماری و بومی درپهنه جان و اروین های آن درمعماری ایران زمین نیز خود گواه تکیدی براندیشه ی فرم زایی ملاحظات اقلیمی درمعماری است تاعاملی برمحدودیت آن یا اسارت معمار بادرنظر گرفتن اینکه اکثرمنابع انرژی فسیلی موجود کره زمین رو به کاهش است و دربعضی ازموارد رو به نابودی است شاید بشربتواند بااتکا به طبیعت و منابع انرژیهای لایزال اینده ای روشن تر برای خود تجسم نماید ازاین رو درپهن دشت کشورمان که دارای آب وهواهای ممختلفی می باشد با سیستمهای متعدد ساختمانی روبرو شویم متاسفانه درزمان حاضر با برداشت غلط ازمعماری دنیای غرب کلیه دانش و تجربیات اسلاف خود را ازیاد برده و با تقلیدی ناقص ازمعمار بین المللی زمین های این مرز و بوم را بتن ریزی مینماییم حال اگرمعماران و دست اندرکاران امروز کشور باشناختی علمی ازمصالح جدید و باتوجه به شرایط و داشتن علم مبانی نظری آن عمل نمایند قادر به حفظ معماری سنتی منطقه با بیانی تازه خواهند شد

منابع انرژی مصالح جدید ، شرایط اقلیمی ، علم نظری ، طراحی اقلیمی