فریبرز زرگران - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهدیشهر
محمد رحمانی قصبه - دکتری تخصصی و مدیرگروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهدیشهر

رشدوتکامل طبیعی کودکان مستلزم تامین نیازهای جسمی روحی ـ روانی و اجتماعی درتمام موقعیت های دوره کودکی است ازطرفی حدود یک سوم کودکان قبل ازرسیدن به دوران بزرگسالی دربیمارستان بستری میشوند لذا بررسی پیامدهای بستری شدن برکودکان و ارایه تمهیداتی برای به حداقل رساندن نتایج منفی این پروسه به کودک الزامی به نظر می رسد یکی ازتعاریفی که درمورد سلامتی مورد پذیرش قرارگرفته است سلامتی را نگرش و جهت گیری توصیف می کند که ارزشها و باورهای ما درباره خود و دنیای اطرافیمان را دربرگرفته کیفیتی درونی می باشد که نمی تواند صرفا به موارد فیزیکی محدود گردد بلکه وجود آن نیازمند هماهنگی بین حسهای بهبود فیزیکی ذهنی روحی و محیطی بوده و می بایست با پروسه ای پیوسته توسط خود فردکشف و احساس شود و تاثیرات مثبتی برمحیط اطراف بگذارد بهمین دلیل به تاثیر محیط درمان برروند و پروسه بیماری کودکانخواهیم پرداخت محققان این وادی به درک تازه ای درمورد چگونگی تاثیرگذار محیط بیمارستان بربیماران دست یافته اند این مطالعات برراههایی که ازطرق آنها محیط درمان و ویژگیهای بیمار به یکدیگر مرتبط میشوند متمرکز شده اند این شاخه جدیدروانشناسی محیطی ایمونولوژی روان عصبی نام دارد که بررابطه بین استرس و سلامت متمرکز می باشد یافته ها نشان میدهد که فکر مغز و سیستم عصبی میتوانند مستقیما ازالمانهایحسی محیط تاثیر مثبت یامنفی بگیرند ازهمین رو ما سعی داریم تابااستفاده ازاستانداردها و طراحی های مناسب بیمارستان کودکان درجهت بهبود یافتن سریعتر کودکان گام برداریم

کودکان بیمار ، بستری شدن ، نیازهای روحی و روانی ، معماری