هدی پورکاظم - دانشجوی کارشناسی دانشکده معماری دانشگاه خیام مشهد

معماری گذشته ایران که سابقه ای طولانی ودرخشان دارد به اقلیم و ویژگیهای آن بسیاراهمیت داده است و باتوجه به شرایط اقلیمی متفاوت درمناطق مختلف کشور ازشیوه های منطقی و مناسب و هوشمندانه به منظور فراهم نمودن اسایش انسان بهره برده است که نمونه های انی معماری اقلیمی درتمام بناهای مسکونی مدرسه مسجد کاروانسرا و ... مشهود است نیاکان ما اقلیم و طبیعت را به خوبی میشناختند و ازآن استفاده کرده اند که نمونه آن استفاده ازمصالح بوم آورد حیاط مرکزی سقف گنبدی بادگیر باغچه پنام طراحی متفکرانه باغها و... است اما معماری درحال حاضر درفرایند مدرن شدن موفق نبود زیرا هویت و شاخصه های معماری ایران و مفاهیم و الگوهای پایداری بناهای سنتی را ازدست دادیم و مدرن شدن را صحیح نیاموختیم بین معماری گذشته و حال پرش ناگهانی و گسستگی ایجاد شده است و توجه چندانی به معماری پایدار نمی شود که نتیجه ی آن فاجعه کنونی است که مصرف بی رویه انرژی الودگی زیست محیطی و چهره ناخوشایند شهر را درپی داشته است اکنون که بحران اتمام ذخایر انرژی و جایگزینی سوخت فسیلی بامنابع تجدید پذیر درجهان و بخصوص ایران مطرح است معماری با 51درصد مصرف انرژی نقش کلیدی دررفع بحران و اصلاح الگوهای مصرفی دارد معماری اینده ایران باید به سمت اقلیمی و پایدارشدن گام بردارد و این مهم با بکارگیری علم روز درکنار تجربیات گذشتگان میسر نمی باشد

معماری ایرانی ، معماری اقلیمی ، معماری پایدار ، پیوند معماری سنتی و مدرن