مفهوم فضا درمعماری مساجدایرانی

معماری بازتاب اندیشه جهان بینی و بطور کلی بینش آدمی است و ازانجا که فضا تعریف دقیق و ویژگی خاصی را ندارد و با فعالیت های انسان و الگوگرفتن ازفرهنگ معنا پیدا می کند هنگامی که ما فضا را احساس میکنیم می شناسیم یا توضیح میدهیم نوعی ارتباط ذهنی یا مفهومی ازمکان بوجود می آید و این نتیجه حاصل میشود که فضا دربردارنده ی مکان است و اگاهی یافتن ازفضا علاوه برعناصرفیزیکی و کمیتشامل حواس عواطف و احساسات انسانی است و انسان به عنوان استفاده کننده ازفضا با قرارگیری درمکان معماری باید تمام عوامل دخیل درشکل گیری فضا را براساس دستگاه فکری شخصی که فضا را به وجود آورده است احساس نماید و هراثرقادر است انسان را به شئون والای هستی ووحدت رهنمون سازد و ازانجا که یکی ازعوامل بنیادی درافکار انسان رسیدن به کمال تقرب الهی است برهمین اساس باید فضایی ایجادکند که درآن ازدل مشغولی ها و مسائل زیباشناختی فراتر رود و به دیدگاهی ازمعرفت برسد که دراین میان مکان مقدس یا فضای قدسی جایی که درآن ادمی فرق میان جهان ماورا طبیعت را حس می کند این نقش را ایفا می کند و معماران مسلمان نیز مانند سایرمسلمانان شالوده های معماری اسلامی را شکل دادند که درآن توجه به جنبه های روحانی محیطی شاخص اصلی قلمداد شده است و بهترین و جاودانه ترین اثار آنها درمساجداسلامی تجلی یافته است