فهیمه مینائی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه گلستان
مهناز اکبری - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان
ابوالفضل صدیقی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه حکیم سبزواری
معصومه حسینی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه حکیم سبزواری

تمرکزشدید و عدم تعادل ازجمله ویژگیهای کشورهای جهان سوم است که دربسیاری موارد درحال افزایش است نخستین گام برای حل مشکلات ناشی ازاین عدم تعادل شناخت دقیق و همه جانبه امکانات و توانایی های وضع موجود مناطق بویژه ازنظر سطح توسعه و برخورداری است بدین منظور پژوهش حاضر درپی ارزیابی درجه توسعه یافتگی شهرستانهای استان خراسان رضوی باتوجه به اطلاعات سال 1389 است روش تحقیق دراین مقاله توصیفی تحلیلی است که بااستفاده ازروش تاکسونومی عددی درمحاسبه سطح توسعه یافتگی 21 شهرستان استان خراسان رضوی با سه شاخص بهداشتی درمانی انجام شده است که دراین روش ارزیابی توسعه یافتگی دریک مرحله با احتساب جمعیت ودرگام دیگر بدون آن انجام شد و نتایج آن باهم مقایسه گردید طبق نتایج کلی بدست آمده ازروش تاکسونومی عددی تفاوت معنی داری بین نتایج حاصل ازاین روش با احتساب و بدون درنظر گرفتن شاخص جمعیت وجود دارد درروش تاکسونومی عدید بدون درنظر گرفتن شاخص جمعیت بالاترین سطح توسعه یافتگی برای شهرستانهای مشهد سبزوار است درحالیکه درروش تاکسونومی عددی با درنظر گرفتن شاخص جمعیت چون عامل جمعیت درمحاسبات سایر شاخصها درنظر گرفته شد به ترتیب شهرستانهای گناباد کاشمر بردسکن درسطح توسعه یافتگی بالا قرارگرفتند و بعدازاین ها شهرستانهای مشهد و سبزوار قراردارند

سطوح توسعه یافتگی ، خراسان رضوی ، تاکسونومی عددی ، شاخص بهداشتی درمانی