مهدی داداشی - دانشجوی دکتری معماری، عضو هیات علمی آموزشکده سما واحد بابل،ایران
زهرا احسانی - دانشجوی کارشناسی ارشدمهندسی معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری،ساری،ایران

انسان از طریق دیدن، شنیدن ،لمس کردن و... با جهان پیرامون خود پیوند دارد و هر اندازه این پیوند قویتر باشد، وسعت فکر و اندیشه بیشتر و دامنه خیال گسترده تر است. دیدن ،شنیدن و لمس کردن فضا مستلزم حرکت است. فضای معماری و سینما همواره از بابت جنبههای مختلفی با یکدیگر مقایسه شده اند. اما عنصر هنری حرکت، کمتر مورد توجه فیلمسازان و معماران قرار گرفته است. در مقاله حاضر که بر اساس اسناد و مدارک کتابخانه ای و به صورت استنتاجی تهیه شده ،برآنیم تا ارتباط عامل حرکت را در سینما و چه شباهتهایی «: معماری بررسی کنیم و ببینیم چه شباهت و افتراقی میان عنصر حرکت در معماری و سینما وجود دارد؟ مسئله این است کهمی توان میان حرکت در این دوهنر به ظاهر متفاوت، یافت که بتواند بر جنبه هنری معماری و سینما و برای اثر گذاری بیشتر بر روی هدف از این کنکاش و مطالعه این است که با پاسخ به این سوال به راهی دست یابیم تا بتوانیم از ا عامل »؟ مخاطب از آنها بهره جست حرکت(با رویکرد جدید وبه شیوه ای بهره بجوییم که ارتباط بهتر مخاطب با بنا یا فیلم ایجاد گشته وانتقال فکر،احساس و آرمانهای فیلمساز و معمار هرچه تمام تر صورت گیرد..نتیجه بیانگر این است که زمانی که در فضای معماری حرکت می کنیم و یا زمانی که فیلم می بینیم،برای لحظاتی خود را فراموش کرده و ذهن خود را درگیر عناصر بنا یا فیلم می کنیم. یعنی یک ارتباط روانی با آنها برقرار می کنیم. زمان معنای دیگری می یابدو نسبت واقعی آن با فضا و زمان واقعی گم می شود. این یک حرکت ذهنی است. معمار و فیلمساز می توانند با دقت بر این عنصر و نگاه جدیدی به این عامل هنری .از آ در راستای ارتباط با مخاطب بهره ببرند

معماری،سینما،حرکت ،فضا،ذهن