حمزه غلامعلی زاده - استادیار دانشگاه گیلان،
آرزو خرم - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان،

معماری به دلیل ماهیت بصری بودنش یکی از تاثیرگذارترین هنرها در جهت نمایاندن فرهنگ عامه و الگوهای ساختاری آن درهر دوره است. از طرفی مسکن در مقایسه با دیگر محیط ها، محیط زندگی دائمی انسان هاست و انسان بیشترین زمان زندگیخود را در آن سپری می کند، و بیشترین وابستگی را به آن پیدا می کند. این بدان معناست که برای شناخت فرهنگ عامه مردم مناسبترین شیوه ، مطالعه مسکن آن دوره می باشد.از این رو تلاش برای ساخت مسکن نیز بایستی بر اساس پاسداشت ارزشها، اعتقادات و باورهای ساکنین یعنی )) فرهنگ(( آنان باشد، تا بتواند به نیاز آنان پاسخ گوید.در مسکن امروزی ما ، عدم توجه به مسئله فرهنگ ساکنین، به عنوان یک معضل محسوب می گردد. عدم توجه به ویژگی هایفرهنگی کاربران در طراحی موجب گشته که دیگر ارتباطی پر معنا بین ساکنین و محیط مسکونی برقرار نشود و در نتیجهاحساس تعلق مکانی و آسایش روانی لازم فراهم نخواهد شد.در نتیجه فضاهای طراحی شده پاسخ گوی رفتارهای فرهنگی ساکنین نیستند.فلذا به نظر می رسد برای برقراری پیوند قوی بین ساکنین و محیط مسکونی ، توجه به جنبه های فرهنگ ضرورت دارد. این نوشتار در جستجوی فراهم سازی زمینه حرکت به سمت معماری منطبق با فرهنگ و معطوف ساختن توجه معماران به عوامل کلیدی لازم جهت رسیدن به آن است. بدین منظور، پس از بررسی فرهنگی، و بر شمردن دلایل اهمیت توجه به این مهم، ، به بررسی و مقایسه مبانی فرهنگی در خانه های سنتی و معاصر می پردازیم تا اثبات کنیم که هویت فرهنگی معماری را همان ارزش هایی رقم می زند که تنها در بستر بناهای سنتی ادراک می شود.

فرهنگ، مسکن، هویت فرهنگی، معماری سنتی، معماری معاصر