علی عیدانی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم دامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان)- نویسنده مسئول
اکبر پیرستانی - استادیار گروه علوم دامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان)
سعید صفوی پور - دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان)، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، اصفهان، ایران

در این مطالعه تأثیر هورمون PMSG و بوسرلین استات در روش همزمانی فحلی بر میزان سطح سرم پروژسترون خون میش های افشاری مورد بررسی قرار گرفته است. برای انجام این آزمایش از 30 رأس میش افشاری با میانگین وزن 5±40 کیلوگرم و سن حدود 2 سال استفاده شد. میش ها به طور کاملاً تصادفی در 3 گروه و 10 تکرار تقسیم و به تمام میش ها و گروه شاهد در این طرح در دو مرحله با فاصله زمانی 10 روز 2 میلی لیتر پروستاگلندین به صورت عضلانی در ران میش ها جهت همزمانی فحلی تزریق شد و یک روز پس از تزریق پروستاگلندین دوم درمان تیمار 1 (گروه PMSG) با تزریق 300 واحد بین المللی PMSG به صورت عضلانی و درمان تیمار 2 (گروه بوسرلین استات) با تزریق 3 مرحله بوسرلین استات به میزان 2 میلی لیتر در هر مرحله با فاصله زمانی 12، 24 و 36 ساعت در عضله ران میش ها صورت گرفت. میزان سطح پروژسترون خون میش ها در اواسط دوره آبستنی بین گروه شاهد و تیمار 2 اختلاف معنی داری نداشت ولی در تیمار 1 افزایش معنی دار هورمون پروژسترون نسبت به دو تیمار دیگر وجود داشت (0/05 بنابراین می توان نتیجه گرفت که استفاده از PMSG در روند همزمانی در میش های نژاد افشاری بهترین عملکرد را در میزان سطح سرم هورمون پروژسترون داشته است که این امر می تواند بهترین نتیجه را در باروری و صنعت تولید مثل گوسفند داشته باشد.

؛PMSG تزریقی، بوسرلین استات، همزمانی فحلی، میش افشاری