سمیه الیاسی
حجت عارف
اسماعیل نعمتی
سجاد احمدی

منابع طبیعی هر کشوری یکی از مهمترین و با ارزش ترین سرمایه های ملی آن کشور محسوب می شود و می تواند پشتوانه محکمی برای رشد و توسعه اقتصادی آن کشور باشد. برای اجرای کلیه طرح های عمرانی و توسعه، در نظر داشتن این منابع، حفظ، حمایت و اصلاح آن ها بسیار ضروری است. در این میان یکی از مهمترین منابع طبیعی، مراتع هستند. یعنی زمین های مثل دشت، تپه و کوهستان که گیاهان خودرو دارند و برای چرای دام های اهلی یا وحشی استفاده می شود، مرتعداری نیز علم و هنری است که با آن بتوان به بهترین شکل از مراتع و علوفه موجود در آن استفاده کرد، بدون آنکه آسیبی به مرتع و سایر منابع طبیعی وارد شود و در عین حال، بیشترین استفاده هم از آن به عمل آید (فروزش و همکاران، 1386). مراتع یکی از مهمترین منابع تجدید شونده و در عین حال از گرانبهاترین سرمایه های طبیعی هر کشور محسوب می شود که نقش بسیار ارزنده ای در تولید فراورده های دامی، دارویی، صنعتی، تعادل آب و هوایی، تلطیف هوا و حفاظت آب و خاک دارند. با توجه به روند رو به تخریب مراتع کشور و کاهش سطح مراتع به دلایل مختلف (تبدیل بی رویه مراتع به اراضی کشاورزی، چرای بی رویه و خشکسالی ها) باید راهکارهایی یافت تا ضمن استفاده بهینه و همه جانبه از منابع، از تخریب هرچه بیشتر مراتع جلوگیری شود که دوره های آموزشی مرتعداری را بایستی به عنوان راهکاری علمی جهت حفظ، احیاء و بهره برداری از مراتع به کار گرفت (رستگار و همکاران، 1386).