مطالعه توانایی رقابتی 18 رقم گندم با علف هرز خردل وحشی

امروزه اثر آفتکش ها بر محیط زیست، کیفیت غذا و همچنین عوارض ناشی از مقاومت آفات و علف های هرز به افتکش ها پرسش های متعددی در ارتباط با استفاده از سموم در نظام های زراعی مطرح کرده است. افزایش مقاومت علف های هرز به علفکش ها، معضلات زیست محیطی و نیاز به کاهش هزینه های تولید دلالت بر آن دارند که کنترل شیمیایی علف های هرز در نظام های زراعی بایستی مورد بازبینی قرار گیرد. از این رو در حال حاضر اکثر برنامه های تحقیقاتی که بر روی بهبود نظام های مدیریت علف های هرز متمرکز شده اند بر کاهش کاربرد این مواد تأکید دارند (کرویف و لوتز، 1992). از این رو مدیریت تلفیقی علف های هرز نیز به عنوان استراتژی راهبردی در جهت کاهش اثرات مخرب زیست محیطی و افزایش کارایی علفکش ها مورد توجه قرار گرفته است. زیان بار بودن مواد شیمیایی علفکش ها و متوقف شدن تولید آن ها و رشد سریع جوامع علف هرز مقاوم به علفکش ها در دهه 90 میلادی سبب توجه بیشتر به مدیریت تلفیقی علف های هرز شده است. در روش های تلفیقی می توان اعتماد و اطمینان از کارایی علفکش ها را با استفاده از ارقام زراعی با قدرت رقابتی بالا در گیاهان زراعی بهبود بخشید (لمرلی و همکاران، 1996، چریستین، 1994).