تأثیر تنش خشکی و کاتکول بر جوانه زنی بذور عدس (.Lens culinaris L)

جوانه زنی اولین مرحله نموی و یکی از مراحل مهم و حساس در چرخه زندگی گیاهان و یک فرآیند کلیدی در سبز شدن یاهچه می باشد. این مرحله از رشد به شدت تحت تأثیر عوامل غیرزیستی نظیر دما، خشکی و همچنین تحت تأثیر عوامل زیستی نظیر پاتوزنها و آللوپاتی قرار می گیرد. توانایی جوانه زنی بذرها در شرایط تنش رطوبتی شانس استقرار بیشتر و تراکم بالاتر گیاه را به دنبال دارد که در نهایت منجر به افزایش عملکرد می شود. گزارشات مختلف بیانگر آنست که کاهش پتانسیل آبی ناشی از پلی اتیلن گلیکول درصد و سرعت جوانه زنی را کاهش می دهد. گیاهان ترکیبات شیمیایی را سنتز می کنند که در ارتباط گیاه- گیاهف گیاه- میکروب و گیاه- علفخوار تأثیر گذارند. این مواد که متابولیت های ثانویه خوانده می شوند از نظر ساختار شیمیایی و طرز عمل تنوع زیادی دارند. ترکیبات فنل دار مولکول هایی با تنوع بالا در میان متابولیت های ثانویه گیاهی اند که تأثیر معنی داری بر متابولیسم گیاهی دارند و اثرات آنها بر درصد و سرعت جوانه زنی بذور مختلف گزارش شده است. هدف این تحقیق بررسی اثر کاتکول و همچنین تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن بر درصد و سرعت جوانه زنی عدس محلی شهر نیشابور بود. تیمارها شامل آب مقطر به عنوان شاهد و تنش خشکی در دو سطح (0 و 3-) به عنوان عامل اول و کاتکول در سه سطح 10(-4)M, 10(-3)M و 10(-5)M به عنوان عامل دوم بود. تیمارها به طور معنی داری باعث کاهش درصد و سرعت جوانه زنی عدس شد. اثر مهاری 10(-3)M کاتکول از بقیه غلظت ها بیشتر بود.

Keywords:

عدس , کاتکول , پلی اتیلن گلیکول , جوانه زنی