زینب برقی

لزوم هماهنگی و ارتباط بیش از پیش دو بخش دانشگاه و صنع ت یکی از مهمترین چالشهایی است که بشر در آستانه قرن بیست و یکم با آن مواجه است و این در حالی است که لزوم بهبود تکنولوژی اهمیت بسیاری دارد . در این خصوص بخش دانشگاه و صنعت به دلیل آنکه می تواند در بهبود تکنولوژی نقش عمده ای داشته باشد و نیز نتایج بررسی شده از نداشتن ارتباط بین دانشجو و صنعت، بسیار مورد توجه است، به همین دلیل است که بررسی زوایای بهره مندی دانشجو و صنعت تاکنون در ایجاد توسعه ی پایدار فعال نبوده است . بنابراین در برنامه ریزی توسعه، دو عنصر دانشجو و صنعت از عناصر اساسی بوده و به منظور برخورداری از توسعه ی بادوام باید این دو نهاد داشنگاه و صنعت بر مفهوم پایداری تکنولوژی استوار گردد . با توجه به مسائل مطروحه، بخش دانشگاه به لحاظ داشتن تعداد فراوان استعدادهای درخشان و داشتن نیروی انسانی فعال و ضرورت بهره مندی آن با بخش صنعت باید در ایجاد توسعه ای پایدار در کشور مورد توجه قرار گیرد . مقاله حاضر می کوشد با توجه به توانمندی های دانشگاه در ابتدا تعریفی جامع از علم - دانشجو- توسعه ی پایدار- صنعت، به بررسی و نقش مدیریت، ارتباط دانشجویان و استادان دانشگاه در ایجاد توسعه ی پایدار و ارائه راهکار برای داشتن یک تک نولوژی برتر و تعامل دانشگاه و صنعت، ضرورت های ایجاد ارتباط این دو بخش را بیان کرده است . همچنین نیاز ارتباط صنعت و دانشگاه را نیر مورد بررسی قرار داده و نقش انجمن های علمی دانشجویی که نقش مهم بخش دانشگاهی محسوب می شود به بررسی این انجمن های علمی دانشجویی پرد اخته و در پایان تجهیز دانشگاهی برای به قدرت رسیدن کشور را بیان کرده است تا از این رو به بررسی زوایای بهره مندی دانشجو و صنعت از یکدیگر بپردازد

توسعه پایدار ، تکنولوژی ، تعامل دانشگاه و صنعت