فرشیدرضا حقیقی - استادیار دانشکده عمران دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
سید حسین ایرانمنش - استادیار دانشکده مهندسی صنایع پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران
محمد جواد طاهری امیری - دانشجوی دکتری مهندسی و مدیریت ساخت دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

با توجه به این که رسالت مدیریت سازمان پروژه، ایجاد تعهد در قبال برنامه زمانبندی است، که مانع از به تأخیر افتادن پروژه و افزایش هزینه های مرتبط می گردد و قبول این واقعیت که تأخیر در اتمام به موقع پروژه موجب غیر اقتصادی شدن پروژه می گردد بنابراین لزوم استفاده از روش های برنامه ریزی و کنترل پروژه مناسب، ضروری به نظر می رسد. یکی از روشهای نوین مورد استفاده در زمینه برنامه ریزی و کنترل پروژه که امروزه توجه بسیاری از محققان را به خود معطوف کرده است، روش مدیریت زنجیره بحرانی می باشد. از زمینه های جدید مورد استفاده از روش مدیریت زنجیره بحرانی، به کارگیری این روش در پروژه های عمرانی و به خصوص در زمینه پروژه های پلسازی میباشد. بدین منظور در این مطالعه به بررسی روش برنامه ریزی و کنترل پروژه زنجیره بحرانی در پروژه های پلسازی پرداخته شده و نقاط قوت و ضعف این روش با توجه به ساختار پروژه های پیمانکاری پلسازی در ایران مشخص شده است. به منظور انجام این تحقیق لازم است که ابتدا ساختار شکست یک پروژه پلسازی تهیه و زمان مورد نیاز برای هر یک از فعالیتهای این پروژه مشخص گردد. پس از مشخص شدن پارامترهای ذکر شده با استفاده از روش زنجیره بحرانی، برنامهریزی و کنترلپروژه پل سازی انجام شده است. در نهایت به منظور بررسی کارایی روش پیشنهادی، آن را با روش معمول مسیر بحرانی مقایسه کرده و پس از آن به بررسی نقاط ضعف و قوت هر یک از این روشها با تکنیک آنالیز SWOT (بررسی قوت، ضعف، تهدید و فرصت) پرداخته شده است.

مدیریت پروژه، روش زنجیره بحرانی، زمانبندی پروژه، تکنیک SWOT