مطالعه عدم قطعیت و رفتار پویش محیطی مدیران شرکتهای ناحیه صنعتی دو اهواز

هدف: هدف این مطالعه بررسی عدم قطعیت و رفتار پویش محیطی مدیران شرکت های ناحیه صنعتی دو اهواز است. روش: روش پیمایشی تحلیلی برای بررسی و تجزیه و تحلیل روابط بین متغییرها استفاده شده است. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از گویه های پرسشنامه های مطالعات قبلی است. جامعه آماری مدیران 60 شرکت ناحیه صنعتی دو اهواز است. یافته ها: یافته ها نشان داد که بخش مشتریان (میانگین=4/38)، اقتصادی (میانگین= 4/3) و تکنولوژی (میانگین=4/08) از دیدگاه مدیران بخش های محیطی مهم و نامطمئن هستند و به لحاظ تغییرپذیری بخشهای اقتصادی (میانگین=3/96)، مشتریان (میانگین=3/54) و نظارتی (میانگین=3/48) از دیدگاه مدیران دارای بیشترین نرخ تغییر هستند و از لحاظ پیچیدگی بخش های اقتصادی (میانگین=3/77)، نظارتی (میانگین=3/68) و مشتریان (میانگین=3/58) از دیدگاه مدیران پیچیده درک شدهاند. مدیران بیشترین پویش را در بخش محیطی اقتصادی (میانگین=7/4) انجام میدهند؛ و بیشترین عدم قطعیت درک شده استراتژیک را در بخش اقتصادی (میانگین=33/239) و همچنین بیشترین عدم قطعیت محیطی درک شده را در بخش اقتصادی (میانگین=7/73) درک کرده اند. نتایج همچنین نشان دادند بین عدم قطعیت درک شده استراتژیک و عدم قطعیت محیطی درک شده بخش های محیطی شرکتها با مقدار پویش انجام شده در آن بخش ها رابطه معناداری دارد.

Keywords:

مدیران شرکتهای ناحیه صنعتی دو اهواز , محیط بیرونی , پویش محیطی , مقدار پویش , عدم قطعیت محیطی