صدیقه محمودی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد

آلوئه ورا یا صبرزرد با نام علمی . Aloe vera L از خانواده Liliaceae از زمان های قدیم در طب سنتی برای درمان بسیاری از بیماری ها به کار می رفته است (رضایی و همکاران، 1375). کاربرد تجاری ژل آلوئه در صنایع دارویی، بهداشتی و غذایی بیش از پنجاه سال قدمت دارد (Paez at al.2000). امروزه بسیاری از شرکت ها آن را به دلایل مختلفی از جمله خواص ضد تورمی، ضد سوختگی و مرطوب کننده بودن به محصولات آرایشی و بهداشتی خود اضافه می نمایند (رضایی و همکاران، 1375). آلوئه از گونه های مقاوم به خشکی با متابولیسم اسید کراسوله ای (CAM) می باشد ((Hernandez et al, 2001). معمولاً گیاهان CAM از نظر مقاومت به شوری، حدواسط گیاهان (C(3 و (C(4 قرار دارند (کافی و همکاران، 1387). یکی از مزیت های مهم این دسته از گیاهان بالا بودن راندمان مصرف آب و توان سازگاری در مناطق خشک و بیابانی می باشد (کافی و همکاران، 1387). کوتیکول ضخیم در سطح برگ، نسبت سطح به حجم پایین، بسته ماندن روزنه ها در طول روز، سلول های بزرگ پاراتشیمی و واکوئل هایی با ظرفیت بالای ذخیره آب از جمله خصوصیات مرفووژیکی و آناتومیکی گیاهان CAM هستند که تلفات آب را به حداقل می رسانند (Cushman, 2001). با توجه به اینکه یکی از ابعاد خسارت شوری در گیاهان، اثر اسمزی و در نتیجه کاهش جذب آب است. بنابراین تحمل نسبتاض بالای این گیاهان در برابر تنش شوری دور از انتظار نیست (Kaft et al.2007).