بررسی اثر اسانس پنج گونه ی گیاهی بر قطر پرگنه ی قارچ بیماریزای Macrophomina phaseolina عامل ایجاد پوسیدگی ذغالی در کنجد

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 589

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MPSA03_261

تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1394

Abstract:

؛ Macrophomina phaseolina یک قارچ بیماریزای با دامنه ی میزبانی بسیار وسیع است که تنها در سلسله ی گیاهان، حدود 500 گونه از خانوادههای مختلف را دچار بیماری می کند. یکی از این گیاهان، کنجد (.Sesamum indicum L) است که قارچ مذکور، عامل ابتلا آن به بیماری پوسیدگی ذغالی و از شدیدیترین عوامل خسارت زای این محصول مهم می باشد. متاسفانه حداقل در ایران، عملاً هنوز روشی وجود ندارد که در عین حفظ سلامت انسان و محیط زیست، بتواند به گونه ای کارآمد بیماری مذکور را کنترل نماید. بنابراین بررسی حاضر، با هدف دستیابی به مشتق/ مشتقات گیاهی، که بتوان پس از طی تحقیقات تکمیلی، از آن/ آنها در انجام کنترل زیست شناختی قارچ عامل استفاده نمود، صورت پذیرفته است. برای این منظور، اسانس پنج گونه ی گیاهی مختلف، به روش غذای مسموم بر قارچ M. phaseolina در محیط شیشه اثر داده شد. غیر از اکالیپتوس، اسانس چهار گیاه دیگر در هر دو غلظت بکارگرفته شده، توانست بازدارندگی معنی داری از قطر پرگنه ی قارچ مذکور به عمل آورد. بالاترین بازدارندگی، متعلق به اسانس آویشن شیرازی بود که در هر دو غلظت 250 و 1000 میکلولیتر بر لیتر به ترتیب با هفت و 25 روز پس از کشت، به طور کامل (100%) از رشد پرگنه ی قارچ، جلوگیری کرد. نتیجه ی آزمون تعیین حداقل غلظت بازدارندگی نیز مشخص کرد که اسانس مذکور حتی در غلظت 25 میکرولیتر بر لیتر بازدارندگی مشعودی از قطر پرگنه ی قارچ یادشده به عمل می آورد. اسانس مرزه نیز در غلظت 1000 میکرولیتر بر لیتر توانست تا پنج روز پس از کشت، از هر گونه رشد مشهود قارچ، بازدارندگی به عمل آورد. همچنین با انجام کروماتوگرافی گازی/ طیف سنجی جرمی ترکیبات تشکیل دهنده ی دو اسانس آویشن شیرازی و اکالیپتوس که به ترتیب قوی ترین و ضعیف ترین اثر را بر بیمارگر مورد بررسی نشان دادند، شناسایی شد. سه ترکیب اول از نظر مقدار به ترتیب در اسانس آویشن شیرازی: تیمول (40/672 درصد)، 1،8- سینئول (22/675 درصد) و گاما-ترپینن (12/178 درصد) بود. در مجموع از بررسی انجام شده می توان دریافت که اسانس آویشن شیرازی احتمالاً یک مشتق گیاهی مناسب جهت کنترل زیست شناختی قارچ بیماریزای Macrophomina phaseolina می باشد.

Keywords:

Authors

هاجر کوچک

دانشجوی کارشناسی ارشد بیماری شناسی گیاهی دانشکده کشاورزی- گروه بیماری شناسی گیاهی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی شیراز، ایران

صدیقه محمدی

استادیار گروه بیماری شناسی گیاهی دانشکده کشاورزی- گروه بیماری شناسی گیاهی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی شیراز، ایران

امیر سیاهپوش

متخصص فارماکوگنوزی و عضو هیئت علمی گروه فارماکوگنوزی دانشکده داروسازی- دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی جندی شاپور اهواز، اهواز،

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • اصغری مرجانلو ا. مستوفی ی. شعیبی ش. مقومی م. 1387. ...
  • اگریوس ج. ان. 1389. بیماری‌شناسی گیاهی 1. ترجمه ایزدپناه ک.ا. ...
  • بارنت اچ. ال. هانتر بی. بی. 1368. قارچهای ناقص (جنسهای ...
  • چنگلوایی ک. 1379. شناسایی و بررسی عوامل بوته‌میری کنجد در ...
  • دانایی ا م. دهقانی ع. پورآذر ر. 1389. دستورالعمل تولید ...
  • رهنما ک. منتظرنیا ب. همتی خ. 1387. بررسی اثرات ضدقارچی ...
  • شکری ح. خسروی ع. منصوری م. ذیگلری 2 ط. 1395. ...
  • صاحبانی ن. زاد ج. شریفی تهرانی ع. خیری ا. محمدی ...
  • کمیته تدوین فارماکوپه گیاهی ایران 1381. فارماکوپه گیاهی ایران. چاپ ...
  • لاهوجی ع. میرابوالفتحی م. کرمی اسبو ر. 1389. اثر اسانس‌های ...
  • مهدوی میمند ز. میرتاج‌الدینی س. م. 1385. شناسایی و بررسی ...
  • نادری غ. جعفری دینانی ن. جعفریان دهکردی ع. عسگری ص. ...
  • Abdel-Kader M. M. El-Mougy N. S. Lashin S. M 2011. ...
  • Bailey L. H. 1975. Manual of Cultivated Plants. Fifteenth. New ...
  • Bakkali F. Averbeck S. Averbeck D. Idaomar M. 2008. Biological ...
  • Booth C. 1971. The Genus Fusarium. Commonwh ealth Mycological Institute, ...
  • Dubey R.C. Kumar H. Pandey R.R. 2009. Combined effect of ...
  • Dwivedi R. S. Dubey R. C. 1986. Effects of volatile ...
  • Farshbaf Moghaddam M. Omidbaigi R. Pourbaig VM. Ghaemi A. 2004. ...
  • Ghorbani F. Panjehkeh N. Nasrollanejad S. Salari M. Sabagh S.K. ...
  • Goud M. Mura likrishnan V. 2008. Biological control of three ...
  • Kordali S. Cakir A. Akcin T. A. Mete E. Akcin ...
  • Mahmoodi A Roomiani L. Soltani M. Akhondzadeh Basti A. Kamali ...
  • Mohamed I.A. Bauiomy M.A.M. Ibrahim A.S.A 2006. Efficacy of different ...
  • Niaz I. Sitara U. Kazmi S.A.R. Qadri S. 2008. Comparison ...
  • Pourbaig MVM. Omidbaigi R. Farshbaf M. Ghaemi A. 2004. In ...
  • Roberts R.J. 1984. Drug Therapy in Infants. First print. Philadelphia: ...
  • Shimoni M. Putievsky E. Ravid U. Reuveni R. 1993. Antifungal ...
  • نمایش کامل مراجع