بهروز بارانی بره بی چاست - کارشناس ارشد مدیریت کشاورزی

امروزه از بخش کشاورزی به عنوان محور رشد و توسعه اقتصادی نام برده می شود . با وجود اینکه در سده اخیر، گامهایی در توسعه صنعتی ایران برداشته شد ه اما همچنان بخش کشاورزی ، به طور مستقیم و غیر مستقیم زمینه اصلی فعالیت های اقتصادی بسیاری از ساکنان کشور ما را تشکیل داده است . پس از انقلاب اسلامی، در هر یک برنامه های اول، دوم، سوم، چهارم و پنجم توسعه همواره از کشاورزی به عنوان محور توسعه نام برده شده است . پس از پیروزی انقلاب پنج برنامه توسعه تدوین و به اجرا گذاشته شد . که بر اساس متن برنامه ها، راهبرد تجاری حاکم بر صادارات و واردات ، تشویق صادرات و محدودیت وارادات بوده است . در برنامه چهارم و پنجم که با رویکرد تعامل با اقتصاد جهانی، به عنوان یکی از اصول این برنامه ها ، تاکید شده بر اساس بند«ب» ماده (4) برنامه جهارم دولت موظف شده است ، تنظیم تعرفه های واردات نهاده های کالایی تولید مبتنی بر حمایت منطقی و منطبق با مزیت های رقابتی از تولید داختلی آنها و در جته تسهیل فعالیتهای تولیدی صادرات گرا به اجرا بگذارد، و در برنامه پنچم نیز به تعرفاه در کشاورزی توجه شده که بر اساس ماده 145 بند «ب» از ابتدای برنامه، به منظور حمایت از تولیدات داخلی ، برای وارات کلیه کالاها و محصولات بخش کشاورزی تعرفه موثر وضع نماید . در برنامه چهارم نیز به منظور توسعه صادرات به حذف همه موانع غیر تعرفه ای با رعایت موازین شرعی و وضع نرخهای معادل تغرفه ای و غیر فنی با زمان بندی معین در قالی پیش آگهی تا پایان سال اول برنامه مورد نظر قرار گرفته اما در برنامه پنچم محصولات کاشاورز شامل این ممنوعیت نشده اند . توزیع فعالیت های دولت در بخش کشاروزی و منابع طبیعی بر اساس مزیت های نسبی، شرایط اقلیمی، توجه ویژه به محصولات اساسی کشاورزی در این مناطق و فراهم کردن زمینه بروز مزیت های منطقه ای به عنوان یکی از مهمترین سیاست های فضایی این بخش در برنامه های چهارم و پنجم توسعه می باشد .

برنامه چهارم، برنامه پنجم، سیاست تجاری ، کشاورزی، تعرفه