تعیین الگوی بهینه کشت محصولات زراعی با هدف دستیابی به خودکفایی ( مطالعه موردی:شهرستان اردبیل)

فعالیت های کشاورزی از شاخص های مهم توسعه در کشورهایی همچون ایران محسوب میگردد. هرگاه تخصیص منابع در سطح تولیدکنندگان و بنگاه های اقتصادی به حالت غیربهینه ای صورت گیرد، نمی توان انتظار داشت که منابع در سطح کلان به صورت کارا تخصیص یابد. هدف کلانی که سیاستگزاران در پی دستیابی به آن هستند خودکفایی یا خود اتکایی در تولید محصولات کشاورزی است که اگرچه یک هدف غیر اقتصادی است اما از نظر سیاسی اهمیت ویژه ای دارد. هدف خود کفایی یک استقلال نسبی را در تولید محصولات استراتژیک دنبال می نماید و بیشتر می تواند یک هدف سیاسی باشد، تا یک هدف اقتصادی. اما به علت شرایط خاص جغرافیایی و سیاسی کشور، این هدف همیشه مد نظر بوده است و مورد تاییدمقامات عالی نظام نیز میباشد. در پژوهش حاضر الگوی بهینه کشت شهرستان اردبیل در سال زراعی 92-91 با استفاده از روش برنامه ریزی خطی با هدف دستیابی به خود کفایی با نرم افزارلینگو مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج در الگویبهینه سطح زیر کشت بهینه خودکفایی گندم دیم، جو دیم، عدس و لوبیا به ترتیب 111.7، 14237، 61.01، 14.16 درصدافزایش مییابد.

Keywords:

الگوی بهینه کشت , برنامهریزی خطی , خودکفایی , نرمافزار لینگو